naseweis , nasūtus – arrogans (anmaßend). – Adv . arroganter. – n. antworten, absurde et aspere verbis vultuque respondere.
ruhen , I) ohne Bewegung sein: a) übh.: non moveri ... ... acquiesco in alqa re (z.B. in tuis oculis, in tuo ore vultuque). – b) untätig sein: quiescere. conquiescere (im allg., z. ...
re-fero , rettulī, relātum, ferre, I) zurücktragen, zurückbringen ... ... .: mores, os vultumque patris, Plin. ep.: alqm ore, Verg.: alqm sermone vultuque, Tac.: nomine avum, animo manibusque parentes, Verg.: matrem reddit ac refert ...
ostento , āvī, ātum, āre (Intens. v. ostendo), ... ... , Plin. ep. – 3) als Muster vorhalten, desine Tydiden vultuque et murmure nobis ostentare meum (meinen Freund), Ov. met. 13, ...
absurdē , Adv. (absurdus), I) eig., das Ohr ... ... .: alqd absurde dicere, Plaut. u. Cic.: absurde et aspere respondere verbis vultuque, Cic.: imperite absurdeque fictus, Cic.: haud od. non absurde ( ...
schnöde , arrogans (anmaßend). – superbus (stolz). – ... ... jmdm. eine sch. Antwort gehen (jmdm. schnöde antworten), aspera alci verbis vultuque respondere: sch, Gewinn, bl. lucrum oder quaestus: für sch ...
sus-pendo , pendī, pēnsum, ere, aufhängen, I) ... ... ferre suspensos gradus, Ov.: dentes, nicht sehr zubeißen, Lucr.: Seianus genu vultuque et manibus super Caesarem suspensus, in schwebender Stellung, mit Knie, Gesicht u ...
trīstitia , ae, f. (tristis), I) die Traurigkeit ... ... oft verb. tristitia et (ac) severitas, Cic.: quod ille vos tristitiā vultuque deceperit, Cic.: multa tristitia, multum severitatis, Plin. ep. – / ...