alibilis , e, Adi. m. Compar. (alo), nahrhaft, lac, casei, Varr. r.r. 2, 11, 2 u. 3: quod ita fiunt (pulli) alibiliores, Varr. r.r. 3, 9, 14.
amīcālis , e (amicus), freundschaftlich, Spät. – Dav. das Adv. amīcāliter , Ven. Fort. carm. praef. 6.
absonāns , antis (absono), von etw. abtönend, d.i. einer Sache zuwider, nec abs. a iuris ratione, Instit. 2, 25.
Arduenna , ae, f. (silva), ein Gebirgszug in Gallia Belgica, j. die Ardennen, Caes. b. G. 5, 3, 4. Tac. ann. 3, 42.
amōrifer , fera, ferum (amor u. fero), Liebe bringend, Ven. Fort. carm. 6, 2, 13. Dracont. carm. 6, 110 D. (sagittae).
Aduatucī , ōrum, m., ein kimbrisches Volk in Gallia Belgica, im heutigen Südbrabant, Caes. b.G. 2, 4, 9.
arcuātio , ōnis, f. (arcuo), das Bogengewölbe, Plur., Frontin. aqu. 18; 121 u. ö.
adībilis , e (2. adeo), zugänglich (Ggstz. inadibilis), terra, Cassiod. hist. eccl. 11, 18.
arābilis , e (aro), pflügbar, campus nullis, cum siccum est, arabilis tauris, Plin. 17, 41.
algēnsis , e (alga), sich vom Seegrase nährend, genus purpurarum, Plin. 9, 131.
aptitūdo , inis, f. (apto), die Brauchbarkeit, Boëth. anal. post. 64, 752 D.
Aduatuca , ae, f., ein Kastell mitten im Gebiete der Eburonen, j. Tongern, Caes. b.G. 6, 32, 3.
adimitio , ōnis, f., Gloss. V, 344, 19 u.ö. = ademptio.
asinālis , e (asinus), eselhaft, asinali verecundiā ductus, Apul. met. 4, 23.
adipālis , e (adeps), fettig, Ambros. Iob 3, 4, 11. Arnob. adv. nat. 3, 25.
antrālis , e (antrum), hohl, Schol. Hor. carm. 3, 13, 14.
aggrētus , s. ag-gredior a.E.
Atticula , s. Atticus no. I a. E.
Astēnsis , e, s. 1. Asta.
... non sunt adepti, Liv.: signa (i.e. sidera) adipiscuntur lunam, Lucr. – II) übtr., a) ... ... Tac.: gloriam ex alqa re, Nep.: finis bonorum est adeptum esse omnia e natura et animo et corpore et vita, Cic.: quod adeptus est per ...