ad-bīto , ere, herzugehen, herangehen, si adbites propius, Plaut. capt. 604. Vgl. Gloss. V, 45, 6 ›adbiteret, adveniret‹.
ab-nueo , ēre, altlat. = abnuo (s. Diom. 382, 11), m. Infinit., certare, Enn. ann. 283: ex eo futurum abnuebunt, Enn. tr. 371 (284).
ab-sono , uī, āre, mißtönen, einen falschen Ton haben, Ter. Maur. 2024. – Partiz. absonans, s. bes.
acatus , ī, f. (ἄκατος) = acatium no. I (w.s.), Auson. ep. 22, 31. Tert. adv. Marc. 5, 1.
Achāia , -ias , -icus , -is , -ius , s. Achaeī.
Achīvi u. Achīvus , s. Achaeī no. II, 7.
Actias , adis, f., s. 1. Actē u. Actium.
acarna od. -nē , s. acharnē.
1. adiūro = adiuvero, von adiuvo, w.s.
adēsus , a, um, s. ad-edo.
acīdia , ae, f., s. acēdia.
absīda , ae, f., s. apsis /.
acrōma , s. acroāma,.
1. aditus , a, um, s. 2. ad-eo.
ab-bīto , ere, s. ābīto.
acīsco , s. acēsco.
acipes , s. agipēs.
Adeōna , ae, f. s. Abeōna.
accado , s. 1. ac-cido /.
Actius , a, um, s. Actium.