Abel , elis, m. (auch indecl.) u. Abelus , ī, m., Abel, ein Sohn Adams, Mythogr. Lat. 3, 6, 15. Vgl. Neue-Wagener, Formenl. 3 1, 876 u. 883. – ...
abba , s. abbās.
absp ..., s. asp...
abax , s. abacus.
... -, getrennt sein, abstehen, m. ab od. m. bl. Abl. u. absol., ... ... , 3. ext. 3: abesse non potest, quin etc., Gracch. b. Cic. or. 233 u. Gell. 11, ...
... Tac.: poet., sitis de corpore abluitur, wird weggespült, d.i. gelöscht, Lucr.: sibi (terra) abluit umbras, spült (durch ... ... maculam (moral. Flecken), Plin. ep.: periuria, sich vom M. zu reinigen suchen, Ov.: omnis perturbatio ...
abiēs , etis, f. I) die Tanne, ... ... .: Sing. kollekt., Liv. (s. Weißenb. Liv. 24, 3, 4). – II) meton ... ... ein Schiff, Verg. georg. 2, 68 u.a. – b) ein Speer, Verg ...
acidē , Adv. m. Comp. (acidus), sauer, übtr., non acide feras in animo tuo, mit Verdruß, Vulg. Sirach 4, 9: negat sibi umquam acidius fuisse, jämmerlicher, Petr. 92, 5.
abbās , ātis, m. (chald. אבע Vater), der Abt, Eccl. – Nbf. abba, Ven. Fort. carm. 4, 4, 16.
achōr , ōris, m. u. achōra , ae, f. (ἀχώρ), der Schorf, Grind am Kopfe der Kinder, Spät.
acōra , s. achōr unter achor.
abēna = habena, w.s.
1. acrōn , s. acro.
Abila , ae, f., s. Abyla.
ac sī , s. at-que.
accia , s. acceia.
abago , s. ab-igo.
absis , s. apsis.
acina , s. acinus.
... Quint.: alqm ab aratro, Cic.: alqm e conspectu, Plaut.: alqm e foro, ex acie, Cic.: alqm ... ... qu. 4. pr. § 11. – b) (philos. t.t.) trennen, absondern, a coniecturis divinationem, Cic. de ...