absolūtōr , ōris, m. (absolvo), der Freisprecher, alieni, Cassiod. var. 11. praef. 3.
adoptulus , ī, m. (adopto), viell. das Adoptivsöhnchen, Eutych. art. 1, 6. p. 453, 33 K.
abiūrātor , ōris, m. (abiuro), der Abschwörer Abschwörer, Cassiod. var. 3, 23, 3.
aēnātōrēs , um, m. (aēnus, ahēnus) = aēneatores (s. aēneātōr), Amm. 16, 12, 36.
ab-patruus , ī, m. (= avi patruus), der Bruder des Ururgroßvaters (abavi), ICt.
aedituēns , tis, m. (aedes u. tueor), der Tempelhüter, Lucr. 6, 1273.
1. accīnctus , ūs, m. (accingo), das Sich-Wappnen mit usw., Eccl.
abnegātor , ōris, m. (abnego), der Ableugner, Tertull. de fug. 12.
adpatruus , ī, m., der Vater des Urgroßoheims, Isid. 9, 6, 24.
abigeātus , ūs, m. (abigeo), der Viehdiebstahl, Viehraub, ICt.
abrogātor , ōris, m. (abrogo), der Entzieher, Arnob. 1, 50.
aedīlātus , ūs, m. (aedilis) = aedilitas, Paul. ex Fest. 13, 9.
abietālis , e, = abiegnus, hasta, Serv. Verg. Aen. 11, 667.
aeditimus , ī, m., s. aeditumus.
Abessalom , m., s. Absalom.
adulēscēns , entis (eig. Partic. v. adolesco), I) Adj. (m. Compar.), heranwachsend = jung, admodum adulescens (v. Pers.), Cic.: oppido adulescens (v. Pers.), Liv.: adul. aetas (Ggstz. iuniores, ...
ad-minister , strī, m., der zur Hand geht, Handreichung tut, I) im engern Sinne, der Diensttuende, Diener, hinc Casmilus nominatur Samothreces mysteris dius quidam administer diis magnis, Varr. LL. 7, 34: opus et administros (Arbeit ...
Achaemenēs , is, m. (Ἀχαιμένης), Ahnherr der ... ... . 2, 12, 21. – Dav. 1) Achaemenidae , ārum, m. (Ἀχαιμενίδαι), ...
... .: suspicionem adulterii habere, in Verdacht des E. stehen, Nep.: in adulterio uxorem suam prehendere, Cato fr.: in ... ... dargestellt, Plin. 14, 140: ad. Mutiliae, ehebrecherisches Verhältnis mit der M., Tac. ann. 4, 12: v. Tieren, nec adulteria ...
Acadēmicus , a, um (Ἀκαδημι ... ... philosophus, Lact.: philosophi Academici, Cic. – Plur. subst., Academicī, ōrum, m., die Anhänger der akadem. (platon.) Philosophie, die Akademiker, ...