aqua , ae, f. (vgl. got. ahwa, ahd ... ... . Genet. aquai, Plaut. Poen. 432. Lucr. 1, 283 u. ö. Cic. poët. de div. 1, 15 u. 2, 63 ...
Abās (Nbf. Abans, Serv. Verg. Aen. 3, ... ... ; u. = dessen Urenkel Perseus, Ov. met. 4, 673 u.ö. – c) Abantias , adis, f. (Ἀβαν ...
Arpī , ōrum, m., blühende Handelsstadt in der getreidereichen apulischen Ebene ... ... Argyripa (Verg. Aen. 11, 246. Sil. 4, 554 u. ö.) u. dann Arpi entstanden sein soll, Liv. 9, 13, ...
1. apis , is, f. (εμπίς, ... ... 396. – Nbf. apēs, Ven. Fort. 3, 9, 25 u. ö.; vgl. Prob. cath. (IV) 26, 17. Prisc. 3, ...
audio , īvī u. iī, ītum, īre ( aus ... ... , es heißt von mir ) m. folg. dir. Rede: audies ›o virum fortem!‹ Cic. Tusc. 2, 32: audit continuo ›guis homo ...
at-que u. ac (letzteres in der klass. ... ... wenn, Paul. dig. 2, 14, 4. § 3. u. ö. – b) nach Komparativen für quam: amicior mihi nullus vivit atque ...
1. as-sum (ad-sum), affuī (adfuī), adesse, ... ... dumos aderant, Verg. – mit Ang. wohin? huc ades, o formose puer, komm hierher, Verg.: quaeritis, quare huc assim, Ov.: ...
Alpēs , ium, Akk. ēs u. īs, f. ... ... u. Osten sich vielfach verzweigt, Caes. b.G. 1, 10 u.ö. Liv. 1, 1 u.a. – bei den Alten wegen ...
amplē , Adv. m. Compar. u. Superl. (amplus), ... ... . Verr. 1, 26. p. 164 Or.), Cic. Brut. 86 u.ö.: dah. übtr., ampl. deliberandum censeo, Ter. Phorm. 457. – ...
ārdeo , ārsī, ārsūrus, ēre (aridus, synk. ardus), ... ... 61. Ov. met. 2, 245. Liv. 25, 24, 14 u. ö. Sen. nat. qu. 3, 29, 1: Partiz. Perf. ...
... alcis, Cic.: praebere aurem, sein O. hinhalten, Suet. u. Plin. ep.: praebere aurem alci rei, sein O. leihen, Hor. u. Ov.: so auch puellae, Prop.: praebere aures, sein O. leihen, etw. anhören, Liv.: praebere aures conviciis adulescentium, sein O. leihen, anhören, Liv ...
at-quī ( nicht adquī), Coni. ( aus at ... ... andern Gedanken gemildert wird, gleichwohl eben, dagegen eben, dagegen vielmehr, o rem, inquis, difficilem et inexplicabilem. Atqui explicanda est, Cic.: modum statuarum ...
basis , is u. eos, Akk. im, Abl ... ... Gromat. vet. 286, 8. Corp. inscr. Lat. 10, 5779 u. ö.: Genet. Plur. basium, Corp. inscr. Lat. 12, 1904. Vulg ...
1. āctor , ōris, m. (ago), I) der ... ... ., der öffentliche Redner, Cic. de legg. 3, 40 u.ö. – b) als gerichtl. t.t., der einen Prozeß betreibt ...
Aeēta , ae, m. u. Aeētēs , ae, m. (Αἰήτης), König von Äa in Kolchis, Sohn des Helios (Sonnengottes ... ... 964;ιος), äetisch, Val. Flacc. 6, 267 u.ö.
ā-mēns , entis, Adi. m. Compar. u. ... ... , besonnen), amens amansque, Plaut.: inceptio est amentium, haud amantium, Ter.: o vecors et amens, Cic.: Laodiceni multo amentiores, Cic.: homo audacissimus atque amentissimus ...
3. Ancōn , ōnis, f. (Ἀγκών) ... ... 1, 3. Vitr. 2, 9, 16. Plin. 3, 111 u.ö. (daher mit Unrecht von Wesenberg Cic. Tusc. 1, 110 bezweifelt). ...
aequus (aecus), a, um, Adj. ... ... . aequom, Enn. tr. 138 (228). Plaut. capt. 995 u.ö. Ter. eun. 478 u. 870; heaut. 91 u.ö. Cato r.r. 146, 3. – arch. Form aiquos, ...
af-fero (ad-fero), attulī (adtulī), allātum (adlātum), afferre ... ... 3, 251: tunc modulatae multitudinis conferta vox aures eius affertur, dringt zu seinen O., Apul. met. 5, 3. – b) insbes., v. Boden ...
ā-verto (āvorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere ... ... Weichen bringen, in die Flucht schlagen (s. Drak. a. a. O.), mille acies, Liv.: primo impetu hostem, Liv.: homines inermes... armis, ...
Buchempfehlung
»Zwar der Weise wählt nicht sein Geschicke; Doch er wendet Elend selbst zum Glücke. Fällt der Himmel, er kann Weise decken, Aber nicht schrecken.« Aus »Die Tugend« von Albrecht von Haller
130 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro