acoetum , s. 2. acētum.
1. aborsus , a, um, s. ab-orior.
abdūmen , s. abdōmen /.
abnepus , s. abnepōs.
abalēno , s. abalieno /.
accerso , ere, s. arcesso /
acharna , s. acharnē.
acantha , s. 1. acanthus.
ab-erceo , s. ab-arceo.
ablacuo , s. ablaqueo /.
Achulla , s. Acilla.
Achilla , s. Acilla.
Acholla , s. Acilla.
... . Aur. acut. 1, 15, 151 u.a.: ventrem ibid. 3, 21, 217. – ... ... praefari, Suet. Tib. 23. – ε) m. folg. ne u. Konj., multum se abst., ne etc., Liv. 3, 11, 5. – ζ) abst. bei vorhergeh. Negation mit folg. ...
accessio , ōnis, f. (accedo), I) das Hinzu-, Herantreten, -gehen, -kommen, ... ... (Ggstz. decessio, der Abzug, Ausfall), Scriptt. r.r. u. Cic.: u. decumae, Cic.
abs-condo , condidī u. condī, conditum od. cōnsum, ere, verschwinden lassen, ... ... in vulnere, versenken, Sil.: in aëre telum, hoch in der L. verschwinden lassen Sil. – v. lebl. Subjj., Sextum fortuna ...
... (Geistesanlage), Quint. – im üblen Sinne, von der Rede u.v. Redner = überladen, non erat abundans, non inops ... ... überreichlich (im guten Sinne, stärker als copiosus), multitudo, Überzahl u. übergroße Volksmenge, Liv.: abundante multitudine freti, im Vertrauen auf ...
... etc., Vell. – m. ut u. Konj., Cassiod. u. Ambros. – m. 2. ... ... Tac. ann. 6, 28. – m. ab u. Abl., pauca ab initio causisque ... ... ingenium eius haud absurdum, Sall.: u. so nec absurdus ingenio, s. Nipperd. Tac. ann. ...
Acadēmia , ae, f. (Ἀκαδήμ ... ... dei 8, 12: A. vetus u. nova, Cic. Ac. 1, 43 u. 45: u. adulescentior A., die neuere A., Cic. de or. ...
acceptio , ōnis, f. (accipio), die Annahme, ... ... der auch vom Gegner zugegeben worden ist, Sing. u. Plur. bei Apul. doctr. Plat. 3 ... ... gen.). – d) die Anerkennung, Würdigung, Eccl. u. spät. ICt.: personarum od. personae, ...