adūnītus , a, um (ad u. unio), vereinigt, Eccl.
abacinus , a, um (abacus), der Prunktische, spatia, Plin. 35, 3 ed. Detl.
abditūdo , dinis, f. (abdo), die Verborgenheit, Virg. gramm. 83, 4 H.
acciduus , a, um (1. accido) zustoßend, Paul. Nol. ep. 7, 2.
accubito , āre = accubo (w.s.), Sedul. in carm. pasch. praef. 2.
abscissē , falsche Lesart st. abscise, w.s.
adrēctus (arrectus), a, um, s. ar-rigo.
Abȳdēnus , a, um, s. Abȳdus.
acclīvus , a, um, s. acclīvis /.
Aeliānus , a, um, s. Aelius.
adreptus (arr.), a, um, s. ar-ripio.
1. adauctus , a, um, s. ad-augeo.
Actiacus , a, um, s. Actium.
... M.), Nep. – dah. α) mit u. ohne somno = schlafen, Curt. u.a. – β) euphemist., wie unser Ruhe finden, zur ... ... Liv.: dolor admotis consolationibus acquiescit, Plin. ep. – II) geistig, a) übh.: mentis agitatio, ...
... , f. (admiror), das Anwundern, a) = die Bewunderung, das Anstaunen, ... ... Plin. – Plur. admirationes, Ausbrüche der Bew., Cic. u.a.: clamores et admirationes efficere, laute B., Cic. – b) ...
... die Befreiung, a) übh., anxietatis (von der Ä.), Ambros. in Luc. 7, 133. – b) das gerichtl ... ... Freiwerden von einer Verbindlichkeit od. Schuld, a nexu, Modestin. dig. 46, 4, 1: absol., ...
... (acer), I) die Schärfe, a) im Geschmack, der scharfe Geschmack, das ... ... Cael. Aur. acut. 1, 10, 74. – II) übtr.: a) die Schärfe der Sinne, cernendi, Augustin. de gen ...
... die Anklage wegen eines Verbrechens, vor dem Richter usw., α) die offene (Ggstz. defensio): mea vera accusatio (Ggstz. ... ... Tac. hist. 3, 10. – b) übh.: Hannibalis, gegen H., Liv.: rhetorices, Quint. – II) meton., ...
abs-tēmius , a, um (nach Gell. 10, ... ... , mäßig, I) eig.: a) als Eigenschaft, Varr. bei Non. 68, 32 ... ... geizig, Apul. dogm. Plat. 2, 15. p. 234 H.
absolūtus , a, um, PAdj. m. Comp. u. Superl. (v ... ... , Cic.: necessitudo, Cic.: donatio, ICt. – dah. als gramm. t.t., nomen abs., das ohne Beisatz einen vollständigen Sinn gibt (zB. ...