ē-mentior , tītus sum, īrī, erlügen ... ... Cic. part. or. 73. – Partic. Perf. auch passiv, auspicia ementita, Cic.: lassitudo ementita, Apul.: ementitus infans, Tertul.: n. pl. subst., ementita et falsa plenaque erroris, Cic. de nat. deor. 2, 56.
cōn-sonus , a, um, zusammen-, harmonisch lautend, harmonisch, ... ... Mitlauter (Ggstz. vocalis), Ter. Maur. 555; vgl. consona elementa, die Konsonanten (Ggstz. vocalia el.), Ter. Maur. 86 u. ...
dis-sonus , a, um, I) unharmonisch, verworren, ... ... Plin. pan.: tam variae cultu gentes, tam dissona vulgi ora, Lucan.: diss. elementa, sacra, Mart. Cap.: diss. sententiae, Arnob.
cūnābula , ōrum, n. (cunae), die Lagerstätte der kleinen Kinder u. jungen Tiere als Bett, I) eig.: a) der ... ... Wiege = erste Anfänge, Ursprung, urbis, Apul.: quasi cunabula quaedam et elementa virtutis, Val. Max.
... militiā, bello, Tac.: ad cubituram magis sum exercita, Plaut. cist. fr. bei Non. 198, 26: Agrippina exercita ad omne flagitium patrui nuptiis, Tac. – v. Lebl., exercita eloquentia, Tac.: manus parvis exercita furtis, Claud.: trinitas agendis rebus exercitior facta, Tert. adv. Val. ...
ēnervātus , a, um, PAdi. (v. enervo), ... ... civitas, Liv.: quasi en. vita, Gell.: mollis et en. oratio, Cic.: enervata muliebrisque sententia, Cic. – Compar. enervatius bei Boëth. cons. phil. ...
prōgressus , ūs, m. (progredior), das Vorwärtsschreiten, Vorschreiten ... ... Schritt vorwärts, der Anfang, quae primo progressu festive tradit elementa loquendi, Cic. Acad. 2, 92. – b) die weitere ...
prōnūntiātio , ōnis, f. (pronuntio), I) die öffentliche Bekanntmachung ... ... . – c) meton., der einzelne gesprochene Buchstabe, der Laut, elementa proprie dicuntur ipsae pronuntiationes, Prisc. 1, 4.
īn-sēnsibilis , e, I) passiv = unempfindbar, ... ... 17, 10, 17. – II) aktiv = empfindungslos, gefühllos, elementa, Lact. 1, 11, 54: digitorum suorum figmenta, Lact. 4, 1 ...