acerbātio , ōnis, f. (acerbo), die Verschlimmerung, Plur. bei Cypr. ep. 45, 2.
advolātus , Abl. ū, m. (advolo), das Herbeifliegen, Cic. poët. Tusc. 2, 24.
abiūrātio , ōnis, f. (abiuro), das Abschwören, Isid. orig. 5, 26, 24.
abiūrātor , ōris, m. (abiuro), der Abschwörer Abschwörer, Cassiod. var. 3, 23, 3.
adiuvātio , ōnis, f. (adiuvo), die Unterstützung, Diom. 391, 24.
abnegātor , ōris, m. (abnego), der Ableugner, Tertull. de fug. 12.
allēcātus , a, um, mit allec (w.s.) angemacht, Apic. 7, 288.
altivagus , a, um (alte u. vagus), hoch schweifend, regio, Chalcid. Tim. p. 76.
angobatae , ārum, m., eine unbekannte Art Automaten, Vitr. 10, 7 (12), 4.
abigeātus , ūs, m. (abigeo), der Viehdiebstahl, Viehraub, ICt.
aggerātim , Adv. (agger), haufen-, stoßweise, Apul. met. 4, 8.
abrogātor , ōris, m. (abrogo), der Entzieher, Arnob. 1, 50.
aedīlātus , ūs, m. (aedilis) = aedilitas, Paul. ex Fest. 13, 9.
abietālis , e, = abiegnus, hasta, Serv. Verg. Aen. 11, 667.
accūrātim , Adv. = accurate, Gloss. IV, 303, 4.
accubātio , falsche Lesart für accubitio, w.s.
Accītānus , -ānī , s. Accī.
aerōnālis , s. ērōnālis.
aliquantō , s. ali-quantus.
Aniciānus , s. Anicius.