Segontia (Secontia, Saguntia), ae, f., Stadt in Hispania Baetica, in der Nähe des h. Siguenza, Plin. 3, 27 (Jan Seg., Detl. Sec.). Auct. b. Alex. 57, 6 (die Hdschrn. Segoniam, Nipperd ...
ballaena (spät. ballēna), ae, f. (φάλαινα), s. Paul. ex Fest. 31, 4), der Walfisch, Plaud. rud. 545. Ov. met. 2, 9. Plin. 9, 12 sqq ...
... ui, ere (Inchoat. v. tardeo), langsam (schwer) werden, tardescit lingua, Lucr. 3, 477: at si tardueris, wenn du langsam bist, Tibull. 1, 4, 27 H. (Dissen u. Bährens at si tardus eris).
pulsātus , ūs, m. (pulso), das Stoßen, Schlagen, der Stoß, Schlag, improbiter digitos quatiens pulsatibus urguet, Aegrit. Perdic. 169 (Bährens Uned. Ged. S. 21).
Bacchēis , idos, f., von Bacchis, dem Ahnherrn der korinthischen Bacchiaden, herrührend, dah. poet. = korinthisch, Ephyres Baccheidos altum culmen, Korinths, Stat. silv. 2, 2, 34.
Brīsaeus , ī, m. (Βρισαιος), Beiname des Bacchus, Mythogr. Lat. 3, 12, 2 (wo Brīsēus): übtr., Beiname des Attus, Pers. 1, 76.
nebrītis , tidis, f. (νεβριτις sc. λίθος), ein dem Bacchus heiliger, uns unbekannter Stein, Plin. 37, 175.
alabētēs , ae, m. (ἀλάβης), ein Fisch im Nil, der Aalwels (Silurus anguillaris, L.), Plin. 5, 51.
īgni-gena , ae, m. (ignis u. geno = gigno), der Feuergeborene, Beiname des Bacchus (s. 1. Bacchusno. I), Ov. met. 4, 12.
cōnsitor , ōris, m. (consero), der Pflanzer, uvae, v. Bacchus, Tibull. 2, 3, 63. Ov. met. 4, 14.
Obuculum , ī, n., Stadt in Hispania Baetica am Bätis, j. Monclova, Auct. b. Alex. 57, 3.
bacarium , 1) = vas aquarium, Gloss. IV, 170, 4. – 2) = vas vinarium, Gloss. IV, 599, 2. Vgl. bacar, bacario.
Acinippo , Stadt in Hispania Baetica, j. Ruinen auf einem Berge bei Ronda la Vieja, Plin. 3, 14.
1. bacchius , a, um (Bacchus), bacchisch, sacra, Ov. met. 3, 518.
pictilis , e (pictus), gestickt, balteus, Apul. met. 10, 18.
baccātus , a, um, s. bācātus.
dē-baccho , s. dē-bacchor /.
baccifer , s. bācifer.
baiiolus , s. bāiulus.
... supellex, Liv.: poculum, Liv.: vasa, Tac.: baculum, Flor.: carpentum, Flor.: pecunia, Augustin.: nummus, Varr. fr., ... ... , 8 u. Prob. 4, 5: pro argenteis decem aureus unus valeret, Liv. 38, 11, 8: u. so Vulg ... ... Argenteus, ī, m., ein Fluß in Gallien, j. Argens, Lepid. in Cic. ...
Buchempfehlung
Nachdem im Reich die Aufklärung eingeführt wurde ist die Poesie verboten und die Feen sind des Landes verwiesen. Darum versteckt sich die Fee Rosabelverde in einem Damenstift. Als sie dem häßlichen, mißgestalteten Bauernkind Zaches über das Haar streicht verleiht sie ihm damit die Eigenschaft, stets für einen hübschen und klugen Menschen gehalten zu werden, dem die Taten, die seine Zeitgenossen in seiner Gegenwart vollbringen, als seine eigenen angerechnet werden.
88 Seiten, 4.20 Euro