catastacticē , ēs, f. (954;945;964;945;963;964;945;954;964;953;954;942;), die rein lat. scelerata gen. Pflanze, Ps. Apul. herb. 8.
... 945;964;945;954;949;954;945;965;956;941;957;951; von κατακαίω), ... ... 945;964;945;954;949;954;945;965;956;949;957;943;964;951;962; sc. ...
cataplēctātio , ōnis (gebildet nach καταπληγμός), f., das Niederschlagen, die Gewalttätigkeit, Itala (Tolet.) Sirach 21, 5.
catastalticus , a, um (954;945;964;945;963;964;945;955;964;953;954;972;962;), zum Zurücktreiben, Hemmen, Unterdrücken geeignet, hemmend, medicamentum, Veget. mul. 3 (2), 22, 2; u. absol. catastalticum, ...
catagelasimus , ī, m. (954;945;964;945;947;949;955;940;963;953;956;959;962;), zum Gespötte dienend, in einem Wortspiel b. Plaut. Stich. 631 (bei Götz Eigenname).
cathetērismus , ī, m. (954;945;952;949;964;951;961;953;963;956;972;962;), die Anwendung des Katheters, Cael. Aur. chron. 2, 1 ...
carpobalsamum , ī, n. (954;945;961;960;959;946;940;955;963;945;956;959;957;), die Balsamfrucht, Isid. 17, 8, 14.
... 945;964;945;964;951;958;943;964;949;967;957;959;962;), der »durch ... ... ;945;964;940;964;949;967;957;959;962;), der ...
carrocarpentārius (954;945;961;961;959;960;951;947;972;962;), ī, m., der Wagenmacher, Gloss. III, 308, 25.
... , griech. Praep. m. Acc. (954;945;964;940;, altfranz. chade), durch hin, c. mane, Plin. Val. 2, 12: c. mane mane, jeden Morgen, Vulg. Ezech. 46, 14 ...
... zerbrochen, zerfällt; griech. κήρ, Verderben, Tod), das Morsch-, Faulsein, ... ... Vitr.: der Mauern, Amm.: der Knochen, Cels.: des ausgetrockneten Bodens, Col.: der eigentümlich milde Geschmack alten Weins ... ... alten, welken Personen, Afran. com. 250. Turpil. com. 104.
amātio , ōnis, f. (amo), das Lieben, verliebte Treiben ... ... in hac (fabula) nulla amatio est, Plaut. capt. 1030: tua mihi odiosast amatio, Plaut. Cas. 328: acerba amatiost, Plaut. Poen. 1096: Plur., te di deaeque perduint tua ...
af-fleo (ad-fleo), ēre, dazu-, dabei weinen, Plaut. Pers. 152; Poen. 1109: ita flentibus afflent, Hor. de art. poët. 101 ed. Haupt (Krüger u ...
borith , indecl. n. (1514;1497;1512;1489;), Seifenkraut, Vulg. Ierem. 2, 22 u.a.
... dentis adactus, Bisse, Lucr. 5, 1328. – II) übtr., das Drängen, der Antrieb zu etw., sine adactu nostro, ... ... Augustin. op. imperf. c. Iul. 2, 126 (Migne 45, 1194).
... (Cātilus), ī, m., Sohn des Amphiaraus; er zog mit seinen Brüdern Koras u. ... ... Solin. 2, 8. Verg. Aen. 7, 670 sqq.; 11, 640. Sil. 8, 366. – Form Cātilus nur Hor. carm. 1, 18, ...
Arectēus , a, um ( von ךרא, nach Genes. 10, 10 eine assyrisch-babylonische Stadt), babylonisch, campi, Tibull. 4, 1, 142 H.
... (Keil), ī, n. (onomatop.), ein »bam bam« od. »wam wam« tönendes musik. Instr., bambal. od. bambil., Anthol. Lat. 742, 61 (1163, 61): bambor., (Serg.) expl. in Donat. 532, 2.
... I) adi.: quaestus, beim Hüten (Öffnen, Schließen usw. des Kerkers), Plaut. capt. 129. – II) subst., carcerārius ... ... der Gefängniswärter, Corp. inscr. Lat. 6, 1057, 7, 4 u. ...
... geb. 235 v. Chr., gest. 147 v. Chr., als strenger Sittenrichter ... ... – B) M. Porcius Cato, der jüngere, der sich aus Mißmut über den Untergang der Republik zu Utika entleibte (46 v. Chr.), dah. mit dem Beinamen Uticensis, s. ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro