... Freude = juchhe! Verg. u. Ov.: io triumphe! Hor.: io Saturanlia! ... ... , juchheia! dudeldumdei! Petron. 58, 2. – u. des Schmerzes, oh! ah! Tibull. u. Ov.
3. ēm , Interj., von Spengel Ter. Andr. für en od. hem eingeführt, allein = wie? (383. ... ... (619): als Aufforderung, em! so höre! (682): auch Cic. Phil. 5, 15 M.
2. vē (vae), eine untrennbare Partikel, bezeichnet ein fehlerhaftes Zuviel od. Zuwenig des im Simplex enthaltenen Begriffs, zB. vecors, vegrandis, vesanus; vgl. Gell. 5, 12, 9.
... eum, s. Paul. ex Fest. 76, 10 u. 77, 8 (XII tabb. b. Gell. 20, 1, 45 = tab. III, 4 ed. Schoell liest Hertz ...
1. bu , Silbe aus der Kindersprache, Paul. ex Fest. 109 ›unde infantibus an velint bibere dicentes, bu syllaba contenti sumus‹.
1. dō (δῶ d.i. δῶμα) = (Acc.) domum, Enn. b. Auson. Technop. (XXVII) 13, 18. p. 139 Schenkl.
2. te , ein Pronominalsuffix, dem tu u. te angehängt, s. tū.
2. sē = semi, halb, wie selibra, semodius.
4. sē , Akk. u. Abl. v. sui, w. s.
3. īn = isne, s. 1. eo a. E. /.
3. sē = sex, wie semestris.
2. en , s. 1. in a. E. /.
1. tē , s. tū.
2. at , s. 2. ad /.
1. ad = at, w.s.
... verschlingen, hunc cibum, Fronto ad amic. 1, 12. p. 182, 7 N.: saxum infantis ementiti, Tert. ... ... . der Erde, Vulg. num. 16, 30 u. 34: mit dopp. Acc., alqm ...
ac , Conjunct., s. at-que.
... vitā, Vell. 2, 35, 5: u. so absol., insperato abiit, ... ... u. als gramm. t.t. E in U abiit, Varr. LL ... ... civ. dei 3, 12. p. 109, 24 D 2 steht ...
... . (auch indecl.) u. Abelus , ī, m., Abel, ein Sohn Adams, Mythogr. Lat. 3, 6, 15. Vgl. Neue-Wagener, Formenl. 3 1, 876 u. 883. – Dav. Abelicus ...
ābīto , ere (a u. bīto), weggehen, Plaut. rud. 777; Epid. 304. Lucil. sat. 9, 27 (abbitere): abiteres, Placid. Gloss. V, 43, 12. Vgl. abaeto.