ab-lingo , ere, ablecken, Marc. Emp. 8, 137.
Acarnān , ānis, s. Acarnānes.
... .: a ducenda uxore, Cic.: a Berenice, Tac.: mit bl. Abl. ... ... ab ista suspicione abhorrere debet, Cic.: a quo (vitae statu) mea longissime ratio voluntasque ... ... huic tam pacatae profectioni abhorrens mos, Liv.: nec abhorret a veritate m. folg. Acc ...
... v. Gewässern, oceanus vix videtur tot res absorbere potuisse, Cic.: quidquid ingerebatur, praealtum ... ... Perf. absorbsi, Lucan. 4, 100. Macr. sat. 5, 1, 8. Ven. Fort. carm. 3, ...
ac-celero , āvī, ātum, āre, I) tr. beschleunigen, iter, ... ... Cic.: quantum accelerare posset, Liv.: consulem accelerasse, Liv.: accelerare legiones Cremonam iussae, Tac.: a Perside Constantinopolim accelerans, Aur. Vict. epit.
acētāsco , āvī, ere (acetum), sauer-, zu Essig werden, Ps. Apul. herb. 3. Anthim. 78.
acinōsus , a, um (acinus), weinbeerartig, semen asari, Plin. 12, 47: caulis, Plin. 21, 109.
aciditās , ātis, f. (acidus), die Säure, Marc. Emp. 20, 88.
Achillēa , -275;is etc., s. Achillēs.
accīnctio , ōnis, f. (accingo), das Angürten, Umgürten, Eccl. – übtr., das Sich-Wappnen mit usw., Eccl.
abnegātio , ōnis, f. (abnego), das Ableugnen, die Verneinung (Ggstz. confessio, assertio), Spät.
ab-patruus , ī, m. (= avi patruus), der Bruder des Ururgroßvaters (abavi), ICt.
abnegātor , ōris, m. (abnego), der Ableugner, Tertull. de fug. 12.
abietālis , e, = abiegnus, hasta, Serv. Verg. Aen. 11, 667.
accūrātim , Adv. = accurate, Gloss. IV, 303, 4.
Accītānus , -257;nī , s. Accī.
abōminātio , ōnis, f. (abominor), die Verabscheuung, der Abscheu, Eccl. – meton., ein Greuel, Scheusal, Eccl.
absolūtīvus , a, um (absolutus), absolut, bestimmt, Diom. 337, 13; Ggstz. relativus, Serv. Verg. Aen. 10, 18.
abōmināmentum , ī, n. (abominor), ein Greuel, Scheusal (von Götzenbildern), Spät.
accessibilitās , ātis, f. (accessibilis), die Zugänglichkeit, Tert. adv. Prax. 15.