verber , eris, n., im Sing. nur im Genet ... ... verbera caudae, Hor.: ventorum, Lucr.: radiorum (solis), Lucr.: puppis verberibus senis agitur, von den Ruderschlägen, Lucr.: dare verbera ponto, Schläge (mit den ...
con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... jmds. Geist (geistige Aufmerksamkeit) usw. od. jmd.: ut ab eo, quod agitur, avertat animos; ut saepe in hilaritatem risumque convertat, Cic.: c. animos ...
atrōciter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... größerem Ingrimm, Tac. – de ambitu atrocissime (mit den furchtbarsten Ausfällen) agitur in senatu, Cic.: et (leges) atrocissime exercuit, Suet.
nōminātim , Adv. (nomino), namentlich, mit Namen, ausdrücklich, ... ... praecipere, ut etc. (v. der Pythia), Nep.: is, quicum nom. agitur, den die Klage nam. angeht, Cic.
attribūtio (adtribūtio), ōnis, f. (attribuo), I) (v. ... ... etiam attributionibus: sacer an profanus, publicus an privatus, alienus an ipsius, de quo agitur, locus sit aut fuerit, Cic. de inv. 1, 38: u. ...
praetextum , ī, n. (praetexo), I) der Schmuck ... ... res), Tac. u. Suet.: in eo quod sub praetexto publicae maiestatis agitur, Sen. rhet.: m. Genet. Gerund., praetexto classem adloquendi, Tac. ...