1. arātus , ūs, m. (aro), das Pflügen, aratui insistere, Dict. 2, 41.
2. alitus , ūs, m. (alo), die Ernährung, Suet. vit. Vergil p. 57 Reiff.
Brinta , ae, m., ein Fluß in Oberitalien, j. Brenta, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 677.
1. Albānī , ōrum, m., s. 2. Alba, no. I, A.
Aenesī (Aenesiī), ōrum, m., s. Aenēas.
amātus , ī, m., s. 1. amo a.E.
alārēs , ium, m., s. ālārius.
3. ālitus , ūs, m., s. hālitus.
1. Bessus , ī, m., s. Bessī.
clorās , ae, m., s. chlorās.
2. cantus , ī, m., s. canthus.
Appiōn , ōnis, m., s. Apiōn.
2. Arabus , ī, m., s. Arabis.
austus , ūs, m., s. haustus.
calcus , ī, m., s. chalcus.
Auvona , ae, m., s. Avona.
ambitus , ūs, m. (ambio), das Herumgehen ... ... die Periode der Rede (als rhet. t.t.), s. bes. Cic. de or. 3, 186. Cic. Brut ... ... Werben, Sen. – m. Genet., ne quis id ambitu valuisse claritatis e familia putet, Plin ...
... (in Prosa seit Liv., s. Kühner Cic. Tusc. 5, 9), a ... ... Plin.: magicae artis magis professione quam scientiā celeber, Curt.: m. 2. Sup., Diardines minus celeber auditu est, Curt. 8, 9 (30), 8: m. Infin., Catane generasse pios ...
arbiter , trī, m. ( von ar = ad u. bitere, gehen), der ... ... Zeuge, Ohren - od. Augenzeuge, Mitwisser, Zuschauer, Beobachter (s. Lindem. Plaut. capt. 2, 1, 28. Brix Plaut. ...
amictus , ūs, m. (amicio), I) das Umwerfen eines Gewandes, a) übh., amictui esse, Varr. LL. 5, 131. Cic. Tusc. 5, 90: amictui habere pallium candidum, Apul. flor. 9. p. 11, ...