serpentīnus , a, um (serpens), von Schlangen, Eccl.: serpentina proles, Schlangengezücht, Vict. Vit. carm. 3, 63.
ant-agōnista , ae, m. (ἀνταγωνιστής), der Widersacher, Hieron. vit. Hilar. 43.
tenerōsitās , ātis, f. (*tenerosus v. tener), das zarte Alter, Ven. Fort. vit. s. Medard. 2.
crēditārius , iī, m. (credo), der Vertraute, der Kämmerer, Ven. Fort. vit. S. Radeg. 8, 20.
al-licefacio (ad-lic.), ere (alliceo u. facio), anlocken, Sen. ep. 118, 6. Suet. Vit. 14, 1.
innōminātus , a, um (in u. nomino), ungenannt, Donat. vit. Verg. 16 u.a. Spät.
ēgrāminātus , a, um (ex u. gramen), gejätet, ager vomere, Vict. Vit. 1. § 36.
dromedārius , iī, m. (dromas), das Dromedar, Hieron. vit. Malchi 10. Vulg. Isai. 60, 6.
auctiōnātor , ōris, m. (auctionor), der Auktionator, Hilar. Arel. vit. S. Honorat. 11.
rūricolāris , e (ruricola), das Feld bauend, cultor, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 326 Leo.
querimōnium , iī, n. = querimonia (w. s.), Plur. bei Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 400.
in-excūsātus , a, um, unentschuldigt, Ambros. de Iacob et vit. beat. 2, 2, 1 in.
repedābilis , e (repedo), zurückweichend, arbor, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 266.
ructābundus , a, um (ructo), ein Mal ums andere rülpsend, Sen. de vit. beat. 12, 3.
simulātilis , e (simulo), nachgeahmt, Ven. Fort. de vit. S. Mart. 2, 276.
ratiōnābilis , e (ratio), I) mit Vernunft begabt, vernünftig, natura, Sen. de vit. beat. 14, 1 (13, 5); Gertz rationalis: rationabile genus mortalium, Colum.: pars animae, Apul. de dogm. Plat. 1, 9 G.: ...
incendiārius , a, um (incendium), eine Feuersbrunst verursachend, anzündend, ... ... der Brandstifter, Mordbrenner, Tac. ann. 15, 67. Suet. Vit. 17, 2. Ps. Quint. decl. 9, 21.
belligerātor , ōris, m. (belligero) = πολέμαρχος (Gloss.), der ... ... Krieger, Streiter, Avien. perieg. 55 u. 583. Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 370: attrib., viri belligeratores, streitbare M ...
concordanter , Adv. (concordans v. concordo), einmütig, einstimmig, vestrae sententiae consentire, Greg. Tur. hist. Franc. 9, 41: ad pontificalem gradum eligi, Ven. Fort. vit. Albin. Andeg. 9, 24.
ōsculābundus , a, um (osculor), zu wiederholten Malen küssend, Suet. Vit. 2, 5. – m. Acc., manum sacerdotis, Apul. met. 11, 6: manus nostras, Apul. apol. 94.