dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... ad coepta manus, Ov.: quorundam adversus hostes deficit manus, Sen. rhet. – anima deficit, es tritt Ohnmacht ein, Cels.: deficientibus animis, indem die ...
com-pōno , posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, ... ... Abl., exercitus eius compositus ex variis gentibus, Sall.: genus humanum ex corpore et anima compositum est, Sall. – So nun α) als mediz. t ...
dī-lābor , lāpsus sum, lābī (dis u. labor), ... ... magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima immortalia sunt, Sall.: dilapsa esse robora corporum animorumque, Liv. – ut praeclarissime ...
calēsco , caluī, ere (Inchoat. v. caleo), warm ... ... . wodurch? durch bl. Abl., nam quae spiritu in pulmones anima ducitur, ea calescit primum ipso ab spiritu, deinde contagione pulmonum, Cic. de ...
īn-sinuo , āvī, ātum, āre, I) in den ... ... , die Glieder in die Lücken der Feinde eindringen lassen, Liv.: extrinsecus insinuata anima, Lucr.: poet., tibi insinuentur opes, mögen zufallen, Prop. – ...
ex-spīro , āvī, ātum, āre, I) tr. herausblasen ... ... exsp. animam, Gell. 3, 15, 1 (u. so animā nondum exspiratā, Auct. b. Afr. 88, 4): exsp. auras, Verg ...
maestus , a, um (maereo), traurig, I) ... ... eorum evenisse inopiam, Plaut. rud. 397 sq. – mit folg. Infin., anima maesta teneri, Stat. Theb. 10, 775. – II) übtr.: ...
illūsio , ōnis, f. (illudo), I) die Verspottung ... ... 28. – II) die Täuschung, eitle Vorstellung, unde impleta est anima mea illusionibus, Augustin. de ver. zel. 34. § 64 (u. ...
rīmōsus , a, um (rima), voll Risse, voll Spalten ... ... kann, Hor. sat. 2, 6, 46: nihil in ea (anima) rimosum est ac remissum, Ambros. cant. cantic. 1. § 52.
antīquus , a, um (andere Schreibart für anticus v. ... ... mihi est et sanctius et antiquius, Cic.: id antiquius consuli fuit, Liv.: quaedam animā carent, ut saxa; itaque aliquid erit animantibus antiquius, scilicet corpus, Sen.: ...
dis-traho , trāxī, tractum, ere, I) auseinanderziehen, - ... ... Cic.: illam a me distrahit necessitas, Ter.: medial, ne vi distrahatur (anima) a corpore, sich trenne, Sen.: non potui ab illo tam cito ...
prō-pello , pulī, pulsum, ere, vorwärts-, fort-, wegstoßen ... ... v. lebl. Subjj., imago propellit aëra prae se, Lucr.: anima propellit corpus, membra, Lucr.: ventus propellit nubes non procul, Gell. – ...
īnsīgnio , īvī, ītum, īre (insignis), I) mit einem ... ... 50 E.: cerae formas, ibid. 311 (vgl. 331): quae omnia in anima fieri eidemque insigniri palam est, ibid. 37 C.: m. in ...
dominium , iī, n. (dominus), die Herrschaft, ... ... societas illi dominium omnium animalium dedit, Sen. de ben. 4, 18, 3: anima, quae dominium corporis habet, Lact. 2, 12, 10. – dah. ...
negōtior , ātus sum, ārī (negotium), Handelsgeschäfte treiben, ... ... ) mit etwas handeln, aus etwas Gewinn ziehen, animā nostrā negotiari, Plin. 29, 10 (11).
dis-pungo , pūnxī, pūnctum, ere, eig. durch Punkte unterscheiden, auseinandersetzEn, anmerken, dah. übtr.: I) ... ... coeptum, Tert. adv. Iud. 9 extr. – IV) trennen, anima dispuncta, Tert. de anim. 17.
ob-luctor , ātus sum, ārī, gegen etw. ... ... ) absol.: utcumque potui obluctatus sum, Sen. rhet.: fossor obluctans, Sen.: anima obluctans, Plin. ep.: obluctantia saxa, Stat.: urbs impigre obluctata, Auct. ...
caelestis (coelestis), e, Adi. m. Compar. u. ... ... 11), α) eig.: animus (Seele), Vell. u. Quint.: anima, Vell.: animi, Verg.: aula, Ov.: corpora, Verg. Aen. 11, ...
trānsilio (trānssilio), uī u. (selten) iī u. ... ... Hieron. in Dan. 21, 11: mole istius mundi salubriter transilitā, Cassiod. de anima 12 extr. – Perf. transilui, Plaut. truc. 249. Ov. ...
dīvortium , iī, n. (diverto od. divorto), das ... ... die Scheidung, Trennung, tanto rerum divortio, Apul. de mund. 19: anima... nullum init cum sua unitate divortium, Macr. somn. Scip. 1, 6 ...
Buchempfehlung
Kammerspiel in drei Akten. Der Student Arkenholz und der Greis Hummel nehmen an den Gespenstersoirees eines Oberst teil und werden Zeuge und Protagonist brisanter Enthüllungen. Strindberg setzt die verzerrten Traumdimensionen seiner Figuren in steten Konflikt mit szenisch realen Bildern. Fließende Übergänge vom alltäglich Trivialem in absurde Traumebenen entlarven Fiktionen des bürgerlich-aristokratischen Milieus.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro