longanimis , e (longus u. animus) = μακρόθυμος (Gloss.), langmütig, Vulg. psalm. 102, 8 u.a. Eccl. Not. Tir. 27, 67 a .
com-pavēsco , ere, zusammenschrecken, compavescit animus, Gell. 1, 23, 9 H. (al. animo, wie Macr. sat. 1, 6, 22 in ders. Erzählung steht).
māgnanimis , e (magnus u. animus), hochherzig, Tert. de patient. 12. Claud. Mam. de stat. anim. 1, 20 (Migne p. 722 liest zweimal magnanimus).
īnfrūnītus , a, um (in u. fruniscor), ungenießbar, albern, einfältig, mulier, Sen.: animus, Sen.: copia, Macr.: anima, Vulg.
adhortātor , ōris, m. (adhortor), der Aufmunterer, Mahner, Liv.: operis (zur Arbeit), Liv.: suus cuique animus adhortator aderat, Liv.
errātīcius , a, um (1. erro), zum Verirren geneigt, animus, Fronto de diff. voc. (VII) 528, 5 K.
levianimus , a, um (levis animus), leichtsinnig, Mar. Victorin. 1, 4, 93. p. 23, 9 K.
anxianimus , a, um (anxius u. animus), ängstlichen Gemütes, Alcim. Avit. epist. 31.
multanimis , e (multus u. animus), geistreich, Corp. inscr. Lat. 5, 1863, 11.
aequanimis , e (aequus u. animus), nachsichtig, Hermae Past. 2, 12, 1.
conturbātus , a, um, PAdi. m. Compar. (conturbo), ... ... ) non est probe affectus ad suum munus fungendum...: sic conturbatus (verstörter) animus non est aptus ad exsequendum munus suum, Cic. Tusc. 3, 15. ...
con-callēsco , calluī, ere, harte Haut-, Schwielen bekommen; ... ... durchtrieben-, gewitzigt werden, callidos (appello), quorum, tamquam manus opere, sic animus usu concalluit, Cic. de nat. deor. 3, 25. – II) ...
facinorōsus (facinerōsus), a, um (facinus), lastervoll, lasterhaft, ruchlos, vir, Cic.: fac. quaedam mulier, Augustin.: fac. animus, Iustin.: vita, Cic.: culpa, Val. Max.: Clearchus exsilio facinorosior redditus, ...
ēlūcubrātus , a, um, PAdi. m. Compar. (elucubro), aufgeklärt, pauca praemittam, quibus elucubratior animus auditoris ad ea quae dicenda sunt perveniat, Boëth. de music. 2, 1. p. 227, 17 Fr.; vgl. (ganz ähnlich) ...
nātūrāliter , Adv. (naturalis), natürlich, naturgemäß, von Natur, ... ... n. est, Varro LL.: alacritas n. innata omnibus, Caes.: nec vero umquam animus hominis n. divinat, Cic.: inter n. dissimillimos crescebat odium, Vell.
stomachōsus , a, um (stomachus), voller Unmut (Unwillen), empfindlich, unmutig, unwillig, unwirsch, eques, Hor.: homo, Sen.: animus, Iul. Firm. – übtr. = Unmut verratend, genus acuminis, Cic ...
trīsticulus , a, um (Demin. v. tristis), etwas traurig, filiola, Cic. de div. 1, 103: nihilominus animus meus pavet et tristiculus est, M. Caes. b. Fronto epist. ...
per-subtīlis , e, I) sehr sein, sehr zart, animus, Lucr. 3, 179. – II) bildl., sehr sein = sehr durchdacht, quoniam tua fuit perelegans et persubtilis oratio, Cic. Planc. 58.
prōscrīptor , ōris, m. (proscribo), der Ächter aus Neigung, der Bannsüchtige, ille proscriptor animus (v. Antonius), Plin. 7, 56.
in-verēcundus , a, um, unsittsam, unbescheiden, unverschämt, ohne ... ... (der alles ausplaudert), Hor.: animi ingenium, Poët. bei Cornif. rhet.: animus, Sall. fr.: frons, Quint.: lepos, Prud.: matrona adversus officiosum salutatorem ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro