parum , Adv. ( altes neutr. von parvus), Compar. ... ... nicht, sin minus, wo aber nicht, widrigenfalls, worauf gern at, tamen etc. zu folgen pflegen, si assecutus sum, gaudeo; sin ...
caleo , uī, ēre (vgl. litauisch szílti, warm werden ... ... noch frisch sein, sich noch nicht verraucht haben, noch von Interesse sein, at enim nihil est, nisi dum calet, hoc agitur, Plaut.: rumores... Cumarum ...
doceo , docuī, doctum, ēre (vgl. disco, griech. ... ... Dionysio, Nep.: an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Cic.: at illa multo optuma rei publicae doctus sum, hostem ferire etc., Sall.: miscere ...
1. turbo , āvī, ātum, āre (turba), in Unruhe ... ... ne quid ille turbet, vide, Cic.: turbent porro quam velint, Ter.: at id ne ferae quidem faciunt, ut ita ruant itaque turbent, ut, earum ...
iūxtā (verwandt mit iungo), dicht daneben, -neben, ... ... mit Vergleichungspartikeln, rei publicae iuxta ac sibi consulere, Sall.: litteris Graecis i. at que Latinis eruditus, Sall.: parēre atque imperare i. paratus, Liv.: hiemem ...
longē , Adv. (longus), lang, in die Länge, ... ... Liv. – longe ante alias specie insignis, Liv. – l. gratissimus, Varro At. fr.: l. nobilissimus, Caes.: l. maximus, Cic.: l. primus ...
metuo , uī, ūtum, ere (metus), I) intr. ... ... .: iam metuente praefecto, ne sibi fides habita non esset, Curt.: unpers., at enim, ne vel aliena polluat libido metuitur (man fürchtet), Augustin. de ...
imbuo , buī, būtum, ere (*imbu, vgl. altind. ... ... cognitionibus verborum, Cic.: imbutus rudimentis militiae, Vell.: elementis studiorum etsi non instructus, at certe imbutus sit, Tac.: quasi non perfunctus litteris, sed imbutus, Suet.: ...
per-do , didī, ditum, ere, gleichs. zugrunde geben; ... ... .: mortem od. letum, Sen. u. Lucan.: Decius amisit vitam, at non perdidit, Cornif. rhet.: tempus, Cic. u. Sen.: poteras ...
fīlum , ī, n. (fingo), der Faden, ... ... amiss. nepot. 2. p. 233, 8 N.), sororum fila trium, Hor.: at tibi nascenti nerunt fatales fortia fila deae, Ov.: triplices deae tua fila resolvent ...
hodiē , Adv. ( aus *hō diē infolge Tonanschlusses verkürzt) ... ... mens est hodie, cur eadem non puero fuit? Hor.: caudam antiqui penem vocabant; at h. penis est in obscenis, Cic.: si etc.... h. hanc gloriam ...
ad-hūc , Adv. (ad u. huc), bis ... ... etc., Cic.: si (gangraena) nondum plane tenet, sed adhuc incipit, Cels.: at in veterum comicorum adhuc libris invenio, Quint.: tres adhuc legiones erant, Tac.: ...
1. fossa , ae, f. (fodio), der Graben ... ... Grab, Corp. inscr. Lat. 6, 10185, wo usque at fotsa(m) = fossam. – B) meton., die Grenze, ...
3. nīsus u. selten nīxus , ūs, m. ... ... suo nisu studiis insistunt, aus eigenem Drange, Quint. 1, 12, 10: at quā contentione, quo nisu, quibus clamoribus expostulatum est, ne etc., mit ...
tālis , e (vom Pronominalstamm *to, mit ālis ... ... Liv. – mit folg. ut (daß), qualis, ac oder at que (als, wie), tales esse, ut laudemur, Cic.: talis, ...
sōdēs (nach Cicero entstanden aus si audes [urspr. ... ... sodes mihi redde decem sestertia, Catull.: me, sodes (sc. relinque), Hor.: at scin quid, sodes? Ter. Vgl. die neueren Auslgg. zu Ter. ...
euhān (euān), Interj. (ευαν od. ... ... 220: u. bl. Euhan od. Euan, Maecen fr. bei At. Fortunat. 14. p. 269, 16 K. Stat. silv. 2, ...
iūstē , Adv. (iustus), gerecht, mit Recht, billig, ... ... consuetudine facilius fieri potuerit et iustius? Cic.: tanto reprehendi iustius illis, Hor. – at hoc ipsum, inquies, inique facis; immo iustissime, Cic.: ut in hunc ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... constat, Quint. – ganz absol., quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat, Cic.: Nympho, antequam plane constitit, condemnatur, Cic. e) ...
oculus , ī, m. (Demin. v. *ocus, ... ... ne rectis quidem oculis aspicere posse instructam aciem, Suet.: attollere oculos, s. at-tollono. I, 1: auferre observantibus etiam oculos, vor sichtlichen Augen betrügen, ...
Buchempfehlung
Im Alter von 13 Jahren begann Annette von Droste-Hülshoff die Arbeit an dieser zarten, sinnlichen Novelle. Mit 28 legt sie sie zur Seite und lässt die Geschichte um Krankheit, Versehrung und Sterblichkeit unvollendet.
48 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro