rogito , āvī, ātum, āre (Intens. v. rogo, ... ... (wohin er wolle), ad imperatorem an ad patres, Tac. – absol., at rogitas! Ter. (s. Spengel Ter. Andr. 828). – / ...
itidem , Adv. (item-dem), auf dieselbe-, auf gleiche ... ... tu face, Ter.: in rebus autem incommodis est itidem duplex, Cic.: Lo. At haec retunsast. Ba. Sine siet; itidem vos quoque estis plagis, Plaut.: ...
1. auctus , a, um, PAdi. (v. augeo), ... ... reliquit, Liv.: Ggstz. cur in tumidis et globosis (speculis) omnia defectiora, at contra in cavis auctiora (videantur), Apul. apol. 16. p. 23, ...
1. scītor , ātus sum, ārī, (v. scio), ... ... Verg. – m. folg. indir. Fragesatz, quid veniat, scitatur, Ov.: at seitari possit, quid molirentur, Amm.: scitantibus, ubi esset, Amm. – alqd ...
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... abgeschwächt, schwach, im Kompar., in tumidis (speculis videntur) omnia defectiora, at contra in cavis auctiora, Apul. apol. 16. – insbes., ...
con-cēdo , cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend ... ... Sall. fr.: in paucorum potentium gratiam, Sall. fr.: itaque concessere illuc omnes, at mox, si vostra receperitis, ad vos plerique, gingen alle auf die Gegenseite ...
dē-cerno , crēvī, crētum, ere, entscheiden, I) etwas ... ... 1, 1, 3. – m. in (gegen) u. Akk., at enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit (verhängt werden ...
superus ( selten super ), a, um (v. ... ... H. legen an die B., ihr das Gepräge der Vollendung geben, Quint.: at potissima prima et summa ponantur, zuerst und zuletzt, Quint.: nihil nostrā ...
propior , neutr. propius, Genet. ōris, Superl. proximus ... ... näher, enger, societas, Cic.: amicus, Hor.: gradu sanguinis propior, Ov.: at ita me servet Iuppiter, ut propior illi, quam ego sum actu, nemo ...
quantus , a, um ( aus quam u. der Adjektivendung ... ... incredibiles hausit calamitates! Cic.: qui sermo! quae praecepta! quanta notitia antiquitatis! Cic.: at tibi curarum milia quanta (wieviel tausend S.) dabit! Prop. 1, ...
dē-clīno , āvi, ātum, āre (vgl. acclino), ... ... abschweifen, aliquantum a proposito, Cic.: plus iusto ab rerum ordine, Cic.: at ego huc declinabam, nec invitus, Cic.: ut eo revocetur unde huc declinavit ...
spondeo , spopondī, spōnsum, ēre (griech. σπένδω, σπονδή,), ... ... magnitudini causae (eum) suffecturum, Plin. ep. – m. bl. Infin., at ego fide meā spondeo (ich gebe dir mein heiliges Wort) futurum, ...
1. populus , ī, m. ( zu pleo, plēbēs, ... ... (poet.) die freie Straße, Gasse, e quibus haec populum spectat, at illa Larem, Ov. fast. 1, 136. – dah. Plur. = ...
dē-stino , āvī, ātum, āre (*stanāre, abgel. v. ... ... . destinatus, gleichs. nach dem Ziele gerichtet, beharrlich, hartnäckig, at tu Catulle, destinatus obdura, Catull.: animi dest., Amm.: preces dest., Amm ...
quiētus , a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, ... ... Pers.: quietus, ut res postulabat, aciem exornat, Sall.: ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, placido animo, Sall. – β) ...
agnōsco (ad-gnōsco), nōvī, nitum, ere (ad u. ... ... .: im Passiv mit Ang. als wer? durch Prädik. -Nom., at nunc si quis tanti habitet, vix ut senator agnoscitur, Vell. – β) ...
dī-lābor , lāpsus sum, lābī (dis u. labor), ... ... Cic. – praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima immortalia sunt, Sall.: dilapsa esse robora corporum animorumque ...
dē-cipio , cēpī, ceptum, ere (de u. capio), ... ... φιλαυτία decipit, Cic.: ut nos fortuna decipere non possit, adiuvare possit, Quint.: at ego (scio) qui speraverint spem decepisse multos, Plaut. – im Passiv ...
2. commodo , āvī, ātum, āre (commodus), gehörig ... ... gefällig erweisen, zu Gefallen handeln, α) ganz absol.: commodabo, Plaut.: at publice (dem Staat) commodasti, Cic. – β) m. Dat ...
1. cīvīlis , e (civis), Adi. m. Compar. ... ... , dem Gemeinwohl zuträglich, nulli civilis animus, Liv. 45, 32, 5: at hercule sermo est minime c., Liv. 6, 40, 15: neque magistratum ...
Buchempfehlung
Im zweiten Punischen Krieg gerät Syphax, der König von Numidien, in Gefangenschaft. Sophonisbe, seine Frau, ist bereit sein Leben für das Reich zu opfern und bietet den heidnischen Göttern sogar ihre Söhne als Blutopfer an.
178 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro