nūbēs , is, Genet. Plur. nūbium, f. ( von ... ... Wolke, I) eig. u. übtr.: A) eig.: atra, Plaut.: Lucr. u. Plin. ep.: graves imbre nubes, Liv.: ...
fugāx , ācis (fugio), flüchtig, I) eig. ... ... (Ggstz. tardus), Palmus, Verg.: Parthus, Ov.: caprea, Verg.: comes atra (cura) sequitur fugacem, Hor.: Pholoë, die die Freier fliehende, die ...
nebula , ae, f. (altind. nábhaḥ, griech. ... ... ) Dunst, Nebel, aus Wiesen, Flüssen usw., matutina, Liv.: atra, Verg.: densa, Liv.: crassissima, Auct. b. Hisp.: caelum crebris imbribus ...
percio , cīvī, citum, cīre, u. per-cieo , ciēre, I) erregen, in Bewegung setzen, atrā bili percitast, Plaut. Amph. 727: se, Lucr.: res, Lucr. – ...
pullulo , āvī, ātum, āre (pullulus), I) intr. ... ... Verg., Colum. u.a. – b) poet. übtr., tot pullulat atra colubris, läßt (aus ihrer Stirn) hervorwimmeln, Verg. Aen. 7, ...
il-lūceo , ēre (in u. luceo), a) zu od. bei etw. leuchten, pix atra tuo capiti inluceat, Plaut. capt. 597. – im Bilde, tota domus tua veri fulgore solis illuceat, Ambros. in psalm. 118 ...
... ;ς), König in Trözen, Vater der Äthra, der Gemahlin des Ägeus u. Mutter des Theseus, Ov. met. ... ... 951;ΐς), die Pitthëide (Tochter des Pittheus) = Äthra, Ov. – B) Pitthēius u. zsgzg. Pitthēus ...
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... Irrfahrten), Vell. u. Verg. – β) Dinge, membris agit atra venena, treibt heraus aus den Gl., Verg.: u. (nach der ...
post (viell. zu altindisch paçc hinten), ... ... ante), post me erat Aegina, ante me Megara, Cic.: post equitem sedet atra cura, Hor.: post hunc consequitur sollerti corde Prometheus, Catull.: collocare impedimenta post ...
1. āter , ātra, ātrum, Adi. m. Compar ... ... – 2) subst.: alba discernere et atra non posse, Cic. Tusc. 5, 114: candida de nigris et de candentibus atra facere, Ov. met. 11, 314 sq. ... ... . 2, 355: Aemilia cute fusca,... sed non atra animo, Auson. parent. (XV) 7, 3 ...
agito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), ... ... te agitant irati, Plaut.: qui utrosque error vos agitat, Pompon. com. fr.: atra bilis agitat hominem, Plaut.: quae res te agitat? welcher Alp drückt dich ...
albus , a, um (Stamm ALB, verwandt mit ἀλφός ... ... album etiam nullo monente distinguet, Sen. ep. 94, 19: alba discernere et atra non posse, Cic. Tusc. 5, 114: num nescio qui ille divinus, ...
volvo , volvī, volūtum, ere (altind. válate, dreht ... ... umherrollen, Verg.: minores vortices, Hor. – v. Winde, fumum caligine atrā, aufwirbeln, Lucr.: so auch ignem ad fastigia summa, Verg.: ...
Atlās (handschr. u. Not. Tir. 114 auch ... ... 4, 657 sqq. Er zeugte mit der Plejone die sieben Plejaden, mit der Äthra die sieben (nach Hygin fünf) Hyaden. – Appellat. für einen langgewachsenen Menschen ...
atrox , trōcis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... . Troad. 298 (292); Thyest. 745. – Spätlat., atrox pix = atra pix (?), Pelag. vet. 26. p. 89.
... Plur., biles Venereae, Apul. met. 5, 31. – B) atra (od. nigra) bilis, 1) (wie das griech. ... ... s. Ussing Plaut. Amph. 720), bilem atram agitare, Varr. fr.: atrā bili percita est, Plaut.: bilis nigra curanda est, et ...
2. dē-cido , cidī, ere (de u. cado), ... ... t.): ne in malum habitum corpus eius decidat, metus est, Cels.: qui ex atra bile huc (in diese Krankheit) deciderunt, Cels.: is, qui ex ...
1. in-cubo , klassisch u. gew. uī, itum, ... ... verbreitet) haben, nox profundo incubans mari, Curt.: ponto nox incubat atra, Verg.: caelum, quod incubat urbi, Val. Flacc.: ipse aër, qui ...
aestuo , āvi, ātum, āre (aestus), infolge heftiger innerer Hitze ... ... sich, Lucr.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg.: nebulā ingens specus aestuat atrā, Verg.: tempus, quo torridus aestuat aër, Prop.: sole aestuante, Col. ...
am-icio , icuī u. ixī, ictum, īre (amb ... ... 43, 12: qui amicti sunt stolis albis, Vulg. apoc. 7, 13: atrā veste amiciuntur, Serv. Cass. Verg. Aen. 2, 92: dum salutabatur ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro