augurālis , e (augur), zum Augur gehörig, Auguren-, Weissage-, I) adi.: cena, vom Augur beim Antritte seines Amtes gegeben, Cic.: libri, Cic.: insignia, Liv.: verbum, Gell.: alites, Amm.: aug. sacerdotium habere, Lact. ...
Augur , augur. – zum Au. gehörig, auguralis.
Auguramt , auguratus. – Angurbuch , liber auguralis; commentarii augurum: als Titel, de augurandi disciplina. – Augurium , augurium (z. B. capere, accipere, nuntiare). – nach Anstellung der Augurien, augurato. –
augurāle , is, n., s. augurālis.
augurātōrium , ī, n. (auguro) = augurale (s. augurālis no. II, 1), Hygin. de munit. castr. 11. Corp. inscr. Lat. 6, 976.
cēna ( nicht caena od. coena), ae, f. ... ... , Cic. – c. adventicia, Suet.: aditialis, Varr. u. Sen.: auguralis, Cic.: nuptialis, Plaut. u. Suet.: cena pura, Fastenspeise, ...