Abdanken , das, -ung , die, I) tr. ... ... für die A. (Absetzung) des Cälius, senatus Caelium ab re publica removendum censuit. – II) intr. das Niederlegen des Amtes: abdicatio muneris ...
Auswechselung , commutatio. – Regulus widerriet die Au. der Gefangenen, Regulus captivos retinendos censuit.
... bona, Liv.: captivos reddendos in senatu non censuit, Cic.: plerique censebant, ut noctu iter facerent, Caes. – m ... ... beschließen, verordnen, quae Patres censuerunt, vos iubete, Liv.: senatus censuit, uti etc., Caes.: S. P. Q. R. verbis nuntient ...
cōnsulo , suluī, sultum, ere (vgl. cōnsul, cōnsilium), ... ... ad Att. 5, 4, 2. – absol., consulente Cicerone senatus frequens censuit etc., Sall. – γ) das Volk befragen, etw. vor ...
initium , iī, n. (ineo, īre), der Eingang ... ... – initio (Abl.), zu Anfang, anfänglich, anfangs, zB. quemadmodum initio senatus censuit, Cic.: iste, qui initio proditor, deinde perfuga fuit, Cic.: u. ...
dīversus (dīvorsus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... , quam indicant, Quint. – u. prägn., diversa, quam hostis mandaverat, censuit (Regulus), Flor.: gloriam diversis artibus quam priores civitatis suae duces consecuturus, Iustin ...
cōn-sēntio , sensī, sēnsum, īre, zusammenstimmen, übereinstimmen, ... ... Arnob. 4, 30. – m. ut u. Konj., senatus censuit, consensit, conscivit, ut bellum cum Priscis Latinis fieret, Liv. 1, 32 ...
Gutachten , arbitrium (die nach Gutbefinden abgegebene Meinung des Schiedsrichters und ... ... von einem um Rat gefragten Juristen): sein G. lautet dahin, daß etc., censuit, ut etc.: jmds. G. über etwas einholen, quid alci placeat ...