Linie , I) als Ausdehnung in die Länge: 1) im allg ... ... (Gesichtszug). – b) in der Sternkunde, die Gleichungslinie, der Äquator: aequinoctialis circulus. – c) Grenzlinie, Grenze: finis. – regio (Landstrich, z ...
citer , tra, trum (cis), hierherzuliegend, diesseitig, I ... ... Tim 22: c. lunae helix, Apul. de deo Socr. 8: c. circulus, Mart. Cap. 1. § 28: c. limes, Anthol. Lat. ...
figūra , ae, f. (fingo, s. Gell. 13, ... ... 13, 49: triquetra, Plin. 3, 121: quadrangula, Plin. 13, 188: circulus est figura plana unā lineā comprehensa, Censor. fr. 7, 1. – ...
horizōn , ontis, Akk. ontem, onta, m. (ὁ ... ... nicht sehen können, der Horizont, Gesichtskreis (rein lat. finiens circulus u. bl. finiens, finitor), Sen. nat. qu. 5, 17 ...
lacteus , a, um (lac), I) eig.: 1) ... ... Verg.: via lactea, Ov., od. orbis lacteus, Cic., od. circulus lacteus, Plin., od. plaga lactea caeli, Stat., die Milchstraße am ...
sub-necto , nexuī, nexum, ere, I) unten anknüpfen (anbinden), -umknüpfen, 1) eig.: antemnis totum velum, Ov.: aurea exsertae ... ... vestem, Verg.: tereti subnectit (balteum) fibula gemmā, Verg.: molli subnectit (crines) circulus auro, Verg.
tropicus , a, um (τροπικό ... ... umkehrt, Auson. – subst., a) tropicus, ī, m. (sc. circulus), der Wendekreis, brumalis, der Winterwendekreis, Chalcid. Tim. ...
pullātus , a, um (3. pullus), schmutzig schwarz gekleidet, ... ... bullatae, s. bullātus). – b) v. niederen Volke: turba, circulus, Quint. – subst., pullati, das gemeine Volk, der gemeine Mann ...
zōdiacus , ī, m. (ζωδι ... ... gen.): signifer, quem Graeci vocant zodiacon, Censor. 8, 4: zodiaci circulus od. orbis, Chalcid. Tim. 78 u. 108. – adi., zodiacum diastema, Sidon.: zodiacus tractus, Mart. Cap.: zodiacus circulus, Hyg.
2. circuitus (circumitus), ūs, m. (circueo = circumeo, ... ... ; 9, 5179. – e) ein aus einer Masse gebildeter Ringel, circulus, quod mixtā farinā et caseo et aquā circuitum aequabiliter fundebant, Varr. ...
Kreislauf , circulatio. circinatio. ambitus rotundus. circuitus. circuitio. zuw ... ... ; solis anfractus reditusque: der K. des Jahres, orbis annuus; totius anni circulus: der K. der Dinge, orbis rerum in se remeantium (vgl. ...
ob-torqueo , torsī, tortum, ēre, I) hindrehen, obtorque prorim (= proram), Acc. tr. 575: laevas dextrasque in ... ... , Cic. – obtorto valgiter labello, gekrümmt, gebogen, Petron. fr.: obtorti circulus auri, gedrehtem, gewundenem, Verg.
epicyclus , ī, m. (επίκυκλος), der Nebenkreis, als t ... ... , a, um, der Nebenkreise, globus, Chalcid. Tim. 81: circulus, ibid. 87: motus, ibid. 97.
merīdiānus , a, um (meridies), mittägig, I) ... ... Lact.: pars meridiana murorum, die Südseite der M., Amm.: vallis, Liv.: circulus, der Äquator, Sen.: circinatio circuli, quae dicitur meridiana, Mittagslinie, ...
Versammlung , I) das Versammeln: congregatio. – convocatio (Zusammenberufung). ... ... sollemnes ludorum). – contio (Versammlung der Gemeinde, Volks- u. Soldatenversammlung). – circulus (eine im Kreise zur Unterhaltung etc. zusammenstehende Menge, z.B. auf ...
Gesellschaft , I) Verbindung: a) übh.: societas. – miteinander ... ... u. celeberrimus [sehr zahlreiche] virorum feminarumque od. mulierumque). – circulus (gesellschaftl. Kreis, der auf der Straße oder in den Häusern zusammentritt). ...
sōlstitiālis , e (solstitium), I) zum Sommersolstitium gehörig ... ... der Sonne im Solstitium: occasus, Untergang der Sonne im Solst., Plin.: circulus oder orbis, Sonnenwendekreis, Varro u. Cic.: nox, die ...