ex-sisto (existo), stitī (titī), ere, I) intr. ... ... , Vell.: magnus hic vir exstitit (hat sich groß gezeigt), Nep.: tam civilis erga quosdam amicos exstitit, Eutr.: eo magis timeo, ne in eum exsistam ...
ex-audio , īvī, ītum, īre, I) ganz-, deutlich ... ... .: ea quae exaudio dissimulare non possum, Cic.: inter armorum strepitum verba se iuris civilis exaudire non potuisse, Val. Max. – poet., fingere cinctutis non exaudita ...
quercus , ūs, f., I) die Eiche, ... ... Bürger das Leben rettete, Ov. fast. 4, 953: dah. quercus civilis, Verg. Aen. 6, 772. – 2) = die Frucht der ...
historia , ae, f. (ἱστορία ... ... in griech. Sprache, Cic.: Romana, Val. Max.: h. Italici belli et civilis, Cic.: h. fabularis, Mythengeschichte, Mythologie, Suet.: historiae Graecae, Cic ...
dē-tēstor , ātus sum, ārī, I) als t. ... ... od. etwas verwünschen, verfluchen, verabscheuen, Ambiorigem, Caes.: exitum belli civilis, Cic.: dah. dētēstandus, a, um, verwünschenswert, verfluchenswert, verabscheuenswert ...
articulus , ī, m. (Demin. v. artus), das ... ... durch alle kleineren u. größeren Abstufungen der Ehrenstellen, Suet.: latitudinum articuli, Plin.: civilis articuli umbra, das Schattenbild eines bloßen Bruchteils der Politik, Apul.: ventum ...
nātūrālis , e (natura), I) zur Geburt gehörig, ... ... causae, Tac.: mors, Plin.: condicio fatorum, Iustin.: dies (Ggstz. dies civilis), Censor. – naturale est m. folg. ut u. Konj., ...
palaestra , ae, f. (παλαίστ ... ... hatte, Cic.: nitidum genus verborum, sed palaestrae magis et olei, quam huius civilis turbae ac fori (s. oleum), Cic.: in quo non motus hic ...
incendium , iī, n. (incendo), der Brand, ... ... Feuer, die Glut des Krieges, Aufruhrs usw., belli civilis, Cic.: militaris tumultus, Vell.: civitatis, Cic.: urbis, Caes.: huic tanto ...
im-perītus , a, um (in u. peritus), in ... ... .: imperitus nandi (Ggstz. peritus nandi), Liv. u. Tac.: iuris civilis non imperitus, Cic.: imperitus rerum (Verhältnisse), Caes.: homo imperitus morum, ...
dissēnsio , ōnis, f. (dissentio), das Nichtübereinstimmen, ... ... ), oft verb. discidium ac diss., diss. ac discidium, Cic.: diss. civilis, Caes.: civium, Cic.: civitatis, Vell.: optimatium discordia dissensioque, Cic.: tanta ...
dissēnsus , ūs, m. (dissentio), das Nichtübereinstimmen, ... ... – b) im üblen Sinne, die Mißhelligkeit, Spaltung, diss. civilis, Claud. VI. cons. Hon. 395: Plur., dissensus aulae, Claud ...
2. Brigantes , um, m. (Βρίγαντες), die nördlichste u. ausgebreitetste unterden Völkerschaften ... ... der Brigantiker, als Beiname des Iulius, des Schwestersohns des Civilis, Tac. hist. 4, 70.
cōnsuētūdo , inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) ... ... mala), Cic. u. (Ggstz. melior) Varr. LL. – mos consuetudoque civilis, die Sitte u. die herkömmlichen bürgerlichen Formen, Cic. – vita hominum ...
disciplīna , ae, f. (discipulus), die Schule, ... ... ., disc. populorum, die Kunst, die V. zu lenken, Cic.: iuris civilis, Cic.: sapientiae, Liv.: musices, Quint.: haec dicendi ratio aut disciplina, ...
cōnstitūtio , ōnis, f. (constituo), die Hinstellung, ... ... Behörde: egregia C. Calpurnii Pisonis praetoris urb. constitutio, Val. Max.: c. civilis, ICt.: lex vel similis iuris c., ICt.: aeterna, Curt.: cogebatur alia ...
exercitātio , ōnis, f. (exercito), I) die Bewegung ... ... ), Cic. – m. Genet., dicendi, Cic.: linguae, Cic.: iuris civilis, Cic.: suae artis, Augustin.: Plur., exercitationes ingenii, Cic. de ...