cōnsecro , āvī, ātum, āre (con u. sacer), heilig machen, ... ... Cic. Balb. 33. – bei Gelübden, te tuumque caput sanguine hoc consecro, Liv. 3, 48, 5. – bei Schwüren, quibus (ver ...
cōnsacro , cōnsacrātus , s. cōnsecro.
cōnsecror , ātus sum, ārī (Nbf. v. consecro), heiligsprechen, vergöttern, quos (Antoninos) sapientia bonitas pietas consecrata sit, Lampr. Anton. Diad. 7, 4 (Petsching will die Lesart der Vulgata quo. .. consecrata sit beibehalten).
cōnsecrātio , ōnis, f. (consecro), die Heiligmachung, I) eig.: 1) im allg., das religiöse Weihen, die Weihe, Heiligung, wodurch etwas sacer (den Göttern geweiht, dah. unverletzlich, unverbrüchlich) ...
cōnsecrātor , ōris, m. (consecro), der Heiliger, Weiher, Firm. math. 4, 7 u. Eccl.