dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), eig. wegmachen, I) intr. oder refl., sich weg-, fortmachen, u. zwar: A) eine Verbindung trennend = sich losmachen, abtrünnig od. untreu werden ...
dē-fio , fierī, Passiv zu deficio (s. Prisc. 8, 34), a) dahinschwinden, ausgehen, aufhören, abnehmen, ita animus per oculos meos meus defit, Plaut. mil. 1261: defit calori congregatio ac rursus eruptio, Sen. nat. ...
dēfectio , ōnis, f. (deficio), I) der Abfall, die Abtrünnigkeit, a) eig.: auctores defectionis, Liv.: initium belli ac defectionis, Caes.: def. Aeduorum, Caes.: sociorum, Cic. u. Sall. fr.: civitatum ...
2. dēfectus , ūs, m. (deficio), I) der Abfall, die Abtrünnigkeit, Spartanorum, Curt. 7, 4 (19), 39: legionum, Capit. Opil. Macr. 8, 2. – II) das Auf-die-Neige ...
dēfector , ōris, m. (deficio) = ἀποστάτης, der Abtrünnige, absol., bes. im Plur., Suet., Tac. u.a.: m. Genet., patris sui defectores, Tac. ann. 11, 8.
dēfectīvus , a, um (deficio), I) abnehmend, ausbleibend, a) als mediz. t. t.: def. febris, Wechselfieber, Cael. Aur. acut. 2, 10, 60. – b) als astron. t. t., sich verfinsternd ...
in-dēfectus , a, um (in u. deficio), unvermindert, ungeschwächt, Tert. de pall. 3. Apul. de deo Socr. 4.
sub-dēficio , ere, nach und nach mattschwach werden, Curt. 7, 7 (31), 20. Augustin. serm. 343, 10.
in-dēficiēns , entis (in u. deficio), unablässig, nicht abnehmend, Eccl.
dē , Praep. m. Abl., bezeichnet eine Abtrennung, Abschließung ... ... decĭdere, deicere. – b) ein Abgehen od. Fehlen, deunx, desum, deficio, destituo, demens, deformis u. dgl. – c) eine Vollendung, ...
Ohnmacht , I) Mangel an Kraft, um etwas auszurichten: imbecillitas. ... ... animae. – ich falle od. sinke in O., animo relinquor od. deficio; animus me relinquit: anima deficit (z.B. durch die Hitze, ...