arithmēticus , a, um (ἀριθμητ ... ... . 9, 2 Fr.: introductio, ibid. 2, 11. p. 137 Fr.: disciplina, Chalcid. Tim. 15. – Subst., a) arithmēticus, ī, m ...
astronomicus , a, um (ἀστρονομικός), astronomisch, disciplina, Boëth. inst. arithm. 1, 1. p. 9, 5 Fr.: ratio, ibid. p. 12, 7: subtilitates, ibid. 2, ...
haruspicīnus , a, um (haruspex), das Opferschauen betreffend, ... ... die Opferschau, als Kunst, haruspicina et auguratio, Lact.: haruspicinae disciplina, Cic.: haruspicinam facere (treiben), Cic.
triclīniārius (triclīnārius), a, um (triclinium), zur Speisetafel gehörig, Tafel-, disciplina, Boëth. in Aristot. top. 1, 8: servus, Tafeldiener, Corp. inscr. Lat. 6, 3030*: ders. subst. triclīniārius, iī, m., Calvus b ...
contemplātrīx , īcis, f. (Femin. zu contemplator), die ... ... Cels. 1. prooem. p. 10, 6 D.: una (pars rhetoricae) est disciplina contemplatrix bonorum, Apul. de dogm. Plat. 2, 8.
disciplīnātus , a, um, Adi. m. Compar. (disciplina), geschult, gut gewöhnt, Tert. de fug. in persec. 1. Vulg. Iacob. 3, 13 u.a. Alcim. Avit. 4, 46.
disciplīnōsus , a, um (disciplina), gelehrig, gladiator, Cato de re mil. fr. 14; vgl. Gell. 4, 9, 12 u. Rönsch Collect. phil. S. 24.
monastēriālis , e (monasterium), klösterlich, disciplina, Sidon. epist. 7, 9, 11 u.a. Eccl.
disciplīnābilis , e (disciplina), schulmäßig unterrichtbar od. unterrichtet, geschult, voluntates, Cassiod. var. 4, 33, 1. Isid. 2, 24, 9. – Cornif. rhet. 3, 4 schlechte Lesart. – Adv. disciplīnābiliter , Cassiod ...
indisciplīnātio , ōnis, f. (in u. disciplina), der Mangel an Zucht, die Zuchtlosigkeit, Eccl.
in-disciplīnātus , a, um (in u. disciplina), zuchtlos, liederlich, Eccl.
3. ā , ab , abs , Praep. m. ... ... et qui ab eo sunt, seine Schüler, Cic.: qui sunt ab ea disciplina, Cic.: nostri illi a Platone, οἱ ἀπο Πλάτωνος, Jünger Plaros, ...
loco , āvī, ātum, āre (locus), wohin stellen, ... ... locare, v. einer Sache, die Zinsen bringt, sich verzinsen, disciplina, quae erat ab hoc tradita, locabat se non minus HS CCCIɔɔɔ, Cic. ...
labo , āvī, ātum, āre (zu 1. lābor, ... ... iam re (Glück), Liv.: permulta iam saecula publice privatimque labante egregiā quondam disciplinā, Liv.: labans fortuna populi Rom., Liv. – memoria labat, das Gedächtnis ...
rīxa , ae, f., I) der Hader = ... ... pietatis, Mart. – Plur., rixae immodicae, Hor.: corrupta iurgiis aut rixis disciplina, Tac.: rixarumu amator, Streithahn, Augustin. – b) zwischen Tieren, ...
mitto , mīsī, missum, ere, gehen-, laufen lassen, ... ... vgl. Ba. in epistula nullam salutem mittere adscriptam solet? Sy. Ita militaris disciplina est, Ballio: manu salutem mittunt benevolentibus, eādem malam rem mittunt malevolentibus, Plaut ...
... Lebenswissenschaft, Cic.: r. civilis et disciplina populorum, Staatswissenschaft, Cic.: geometrica, die Geometrie (als wissenschaftliche Theorie ... ... exercitatio dicendi aut si huius rei ratio aliqua, ab optimarum artium studiis ac disciplina profecta, Cic. Arch. 1. – e) Ansicht, Meinung, ...
1. malus , a, um (vgl. gotisch) smals, ... ... est, Gell. – subst., malus aut fur, Hor.: malarum mala disciplina, Plaut.: pessima, pessime, Plaut.: bes. im Plur., mali, ...
... paene rei publicae, Cic.: labente deinde paulatim disciplinā, Liv.: labente iam causā decem virorum, Liv.: vidi ego labentes ... ... u. so labens regia, Iustin.: lapsum genus, Verg.: labente paulatim disciplinā, Liv.: ut magis magisque mores lapsi sint, tum ire coeperint praecipites, ...
prōmo , prōmpsī, prōmptum, ere ( aus *pro-emo), ... ... entnehmen, hergeben, verabfolgen (lassen), aurum ex armario suo, Cic.: HSccciɔɔɔ ex disciplina et artificio (aus dem Kapital seiner Kunst u. Geschicklichkeit), Cic.: ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Nach den erfolgreichen beiden ersten Bänden hat Michael Holzinger sieben weitere Meistererzählungen der Romantik zu einen dritten Band zusammengefasst.
456 Seiten, 16.80 Euro