opīmus , a, um (ops, opis), I) aktiv, u ... ... b) reichlich, ansehnlich, herrlich, praeda, Cic. u. Hor.: divitiae, Plaut.: dapes, Verg.: regnum, Liv.: ornamenta, Cic.: accusatio, einträgliche ...
prō-dūco , dūxī, ductum, ere, vorwärts führen, -ziehen ... ... u. bl. pr. alqm, Cic., Sen. u.a.: quos producunt divitiae, groß machen, Lucil. fr. – 3) etwas der Zeitdauer nach ...
af-flīgo (ad-flīgo), flīxī, flīctum, ere, I) ... ... verschlimmern, verschlechtern, Asia donata multo gravius afflixit mores, Plin.: illae opes atque divitiae afflixere saeculi mores, Flor. – / Archaist. afflixint = afflixerint, Fronto ...
dī-lābor , lāpsus sum, lābī (dis u. labor), ... ... b. Cic.: rem familiarem dilabi sinere, Cic. – praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima ...
audācia , ae, f. (audax), die Kühnheit, ... ... fiducia sui victis ac fugatis, Liv.: quae bona sunt, fiduciam faciunt, divitiae audaciam, Sen.: si verbis audacia detur, wäre eine kühne Ausdrucksweise erlaubt, ...
ob-tēstor , ātus sum, ārī, I) zum Zeugen ( ... ... ne u. Konj., set te obtestor, Hegio, ne tuum animum avariorem faxint divitiae meae, Plaut.: quā re oro obtestorque vos, indices, ne etc., Cic.: ...
re-fulgeo , fulsī, ēre, einen Widerschein geben, widerstrahlen, ... ... E. erblühte diese H. für das Wohlergehen ihrer K., Vell.: non tibi divitiae velut maximum generis humani bonum refulserunt, Sen.: in quibus (luminibus artis) primus ...
volāticus , a, um (volo, āre), I) geflügelt, ... ... , Cic.: volaticus ac levis, Sen. – 2) flüchtig, vergänglich, divitiae fluxae, caducae, volaticae, Augustin. serm. 19, 5: huius saeculi volatici ...
sēstertius , a, um (semis-tertius), dritthalb, I) ... ... , Aur. Vict. 8, 2, 3: ut quae maxima inter nos habentur, divitiae, gratia, potentia, sestertio nummo aestimanda sint, Sen. ep. 95, 59. ...
pedisequus (altlat. pedisecus), a, um (*peda = griech ... ... .a. – im Bilde, iuris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adiunxisti, Cic.: divitiae, quae virtutis pedisequae sint, Cornif. rhet. – übtr., clamore pedisequorum ...