minister , trī, m. u. ministra , ae, ... ... . Subjj., sit anulus tuus non minister alienae voluntatis, Cic.: huic facinori tua domus ministra esse non debuit, Cic.: artes ministrae oratoris, Cic.: ministro baculo, ...
locuplēs , ētis (locus u. *pleo), I) begütert ... ... – b) v. Lebl.: α) absol.: aliqua locuples ac referta domus, Cic.: villa tota locuples est, Cic.: provincia tam locuples ac referta, ...
pusillus , a, um (Demin. v. pusus), sehr ... ... homines, Iuven.: mus, Plaut.: Roma, Cic.: epistula, Cic.: folia, Plin.: domus pusilla res publica est, ein Staat im kleinen, Sen. – Compar., ...
mōnstrum , ī, n. (eig. monestrum v. moneo ... ... hominis, Ter.: aliquid monstri alunt, ein Scheusal, eine Vogelscheuche, Ter.: domus tota illi monstro relicta, Plin. ep. – teils den Sitten, dem ...
aeternus , a, um, Adj. m. Compar. (zsgz ... ... Sall.: urbs (= Roma), Tibull. 2, 5, 23 u. Spät.: domus, Grabmal, Corp. inscr. Lat. 1, 1008: aeterno devinctos amoris ...
dē-flagro , āvī, ātum, āre, I) niederbrennen, ... ... deflagrassent, Liv.: cum curia Saliorum deflagrasset, Cic.: iis facibus incensa L. Bellieni domus deflagravit, Cic.: ruere (einstürzen) ac deflagrare omnia passuri estis? Liv. ...
stabilis , e (sto), fest, feststehend, nicht wankend, ... ... medios gurgites stabilis, das auch mitten im Strudel fest stand, Liv.: stab. domus, fest, wo man immer wohnt, Plaut. – II) übtr., ...
officīna , ae, f. (= opificina, v. opifex), I ... ... falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eadem officina exibant, Liv.: Isocratis domus quasi ludus quidam et officina dicendi, Cic.: philosophi ii, qui quasi officinas ...
ōrāculum , ī, n. (ōro), I) die ... ... Hammonis oraculum, Curt.: consulere oraculum, Suet., oracula, Ov. – übtr., domus iuris consulti oraculum civitatis, Cic. de or. 1, 200: Socrates humanae ...
Pompēius , a, um, Name einer röm. gens, aus ... ... . 6, 2 u. 74, 2. – Adi. pompejisch, domus, Cic.: via, Cic.: porticus, Prop.; dies. umbra, Ov.: ...
splendor , ōris, m. (splendeo), der helle Glanz, ... ... , a) = die Pracht in der Lebensart usw., domus atque victus, Gell.: omnia ad gloriam splendoremque revocare, Cic. – b) ...
fūnestus , a, um, PAdi. (funus), I) Leichen-, ... ... Lucr.: familia f., wegen eines Todesfalles in Trauer versetzt, Liv.: ebenso domus f., Ov. – adeo ut quidam annales, velut funesti (als wären ...
imāginor , ātus sum, ārī (imago), sich etwas in ein ... ... m. folg. Acc. u. Infin., Calpurnia uxor imaginata est collabi fastigium domus, Suet. Caes. 81, 3: u. so Plin. ep. 1 ...
lūgubris , e (lugeo), zur Trauer gehörig, Trauer-, ... ... Pers.u. personif. Lebl., in Trauer befindlich, trauernd, Trauer-, domus, Liv.: genitor, Ov. – II) meton., traurig, ...
Cimmeriī , ōrum, m. (Κιμμέρι ... ... finster, Cimmerii lacus, Unterwelt, Tibull.: so auch luci, Verg.: domus, Sil.: tenebrae, Lact. u. Amm.
fōrmōsus (fōrmōnsus), a, um (forma) = ευειδής, εὔμορφος ( ... ... iuvenca, Verg.: pavonum formosus grex, Phaedr. – v. lebl. Subjj., domus, Sen.: prata sine arte formosa, Sen.: at mihi cylindri vel quadrati ( ...
Parthāōn (wahrsch. richtiger Porthāōn), onis, m. (Πα ... ... 3, 705. – B) Parthāonius , a, um, parthaonisch, domus, des Öneus, Ov. met. 8, 542. Stat. Theb. 1 ...
Rabīrius , a, um, Name einer röm. gens, aus ... ... des C. Rabirius, der de perduellione angeklagt war, domus, Cic. ad Att. 1, 6, 1.
ruīnōsus , a, um (ruina), I) den Einsturz drohend, ... ... epist. 28, 3. – II) übtr., eingefallen, eingestürzt, domus, Trümmer der Häuser, Ov. her. 1, 56. – ...
Tiberius , iī, m., I) ein röm. Vorname, abgekürzt ... ... Tiberiānus , a, um, tiberianisch, des Tiberius, tempus, Tertull.: domus, Suet.: pira, Lieblingsbirnen des Tiberius, Plin. – C) Tiberiolus ...
Buchempfehlung
In die Zeit zwischen dem ersten März 1815, als Napoleon aus Elba zurückkehrt, und der Schlacht bei Waterloo am 18. Juni desselben Jahres konzentriert Grabbe das komplexe Wechselspiel zwischen Umbruch und Wiederherstellung, zwischen historischen Bedingungen und Konsequenzen. »Mit Napoleons Ende ward es mit der Welt, als wäre sie ein ausgelesenes Buch.« C.D.G.
138 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro