dē-lambo , ere, ablecken, belecken, mollia eiectā vellera linguā, Stat. Theb. 2, 681.
Aschenhaufe , cineres. – Uneig., etwas (eine Stadt etc.) ... ... im Zshg. bl. urna. – Aschenregen , eines feuerspeienden Berges, favilla eiecta; auch bl. favilla od. Plur. favillae. – glühender, ...
arca , ae, f. (Stamm ARC, wov. auch ... ... der Sarg, operculum arcae, Liv.: arca lapidea, Liv.: angustis eiecta cadavera cellis conservus portanda locabat in arca, Hor. – b) der große ...
ūrna , ae, f. ( aus *urc-na zu ... ... Cic. Verr. 2, 42: coniectum in urnam nomen eius non exiit, sed eiecta est, Sen. contr. 1, 2. § 7: primum nomen urnā extractum ...
... plures naves apud insulas eiectae sunt, Tac.: eiecta naufragorum manus, Cic.: litore eiectus, Verg.: u. so bl. ... ... membrum, cervicem, Veget. mul.: coxas, Hyg. – Partiz. subst., ēiecta, ōrum, n., Verrenkungen, Veget. mul. 3, 46. ...
bucca , ae, f. (wahrsch. onomatop.), die (im Reden ... ... puls in buccam betet, Pompon. com. fr.: demonstravi digito pictum Gallum, distortum, eiectā linguā, buccis fluentibus, Cic.: erant illi fluentes purpurissataeque buccae, Cic.: tunc ...
sinuo , āvī, ātum, āre (sinus), I) bogenartig ... ... v. Örtl. u. dgl., cuius in contrariis parietibus duo baptisteria velut eiecta sinuantur, Plin. ep.: Pontus sinuatus cetera, Mela: muri introrsus sinuati, ...
ē-moveo (ex-moveo), mōvi, mōtum, ēre, I) ... ... .: emoti articuli (durch die Folter), Sen. rhet.: emota vel extorta aut eiecta de locis suis, Veget. mul. – b) mens emota, verrückt, ...
naufragus , a, um (zsgzg. aus navifragus, von ... ... , der mit seinem Vermögen Schiffbruch gelitten, aliquis patrimonio naufragus, Cic.: illa naufragorum eiecta ac debilitata manus, Cic. – II) aktiv, schiffbrüchig = die ...
prōcīnctus , ūs, m. (procingo), I) das Gürten ... ... cum lixis e procinctu (aus dem Gehege = der unmittelbaren Nähe) loci eius eiecta sunt, Nepotian. epit. 16, 1. p. 509, 16 Halm.