prae-mātūrus , a, um, frühzeitig, I) = ... ... in Cic. ep.: hiems, Tac.: mors, Plin.: exitus, Tac.: praematurum existimatur m. folg. Acc. u. Infin. Praes. Pass., Plin. ...
Hauptereignis , res summa. – Haupterfordernis , caput (z ... ... ). – summa res (z.B. Cato tres summas in homine res praestitisse existimatur, ut esset optimus orator, optimus imperator. optimus senator) Hauptergebnis , s. ...
Haupteigenschaft , quod est maxime proprium alcis rei. – im Zshg ... ... auch summa res (z.B. Cato tres summas in homine res praestitisse existimatur). – Haupteingang , maxima ianua. – H. des Lagers, ...
... in iure civili putatur: u. huic pauci pares putantur). – alqs existimatur m. Infin. (er wird angesehen nach sorgfältiger Erwägung, z.B. er gilt für ungelehrt, ille nescire litteras existimatur). – alqd censetur esse m. Genet. (etw. wird jmdm. ...
Meinung , opinio (jede ungewisse Ansicht oder Vermutung, sie sei ... ... es steht jmd. schlecht in der öffentlichen Meinung, male de alqo ab hominibus existimatur. – die übereinstimmende M. aller Philosophen, consensus philosophorum. – nach ...
solūtus , a, um, PAdi. ( v. solvo), ... ... solutum est (es ist ungehindert, erlaubt, bleibt freigestellt) mit Infin., solutum existimatur esse alteri male dicere, Caecin. in Cic. ep. 6, 7, ...
salūber , bris, bre, u. gew. salūbris , e ... ... .: vinum corpori salubre, Colum.: lotium ad omnes res salubre est, Cato: icterias existimatur salubris contra regios morbos, Plin. – b) übtr., heilsam, ...
... Infin., qui semel in gestu peccavit, non continuo existimatur nescire gestum, Cic.: Africano vim attulisse existimatus est, Cic.: disciplina in Britannia reperta esse existimatur, Caes.: hoc milia DCCC in longitudinem esse existimatur, Caes.: unpersönl. mit folg. Acc. u. Infin.: ...
obscūrus , a, um (altind. skunāti, ›bedeckt‹, griech ... ... obscuro haberi, nicht für ungewiß gelten, Tac.: veritas in obscuro latēre adhuc existimatur, Lact. 3, 1, 1: si potes id quoque docere, quod in ...