cupressifer , fera, ferum (cupressus u. fero), Zypressen tragend, Ov. her. 9, 87. Sidon. carm. 23, 417.
lentīscifer , fera, ferum (lentiscus u. fero), Mastixbäume tragend, Ov. met. 15, 713.
serpyllifer (serpillifer), fera, ferum (serpyllum u. fero), Quendel tragend, Sidon. epist. 8, 11. v. 45.
Chimaerifer , fera, ferum (Chimaera u. fero), die Chimära erzeugend, Lycia, Ov. met. 6, 339.
frūgiferēns , entis (frux u. fero), fruchttragend, fruchtbar, Lucr. 1, 3.
vīticarpifer , fera, ferum (vitis, καρπός u. fero), für die Weinreben Frucht bringend = die Weinstöcke fruchtbar machend, forcipes, Varro sat. Men. 51, 1 Oehl. (wo aber Riese S. 156, 6 u. Hertz Prisc. 9, ...
cēroferārius , ī, m. (cera u. fero), der Wachskerzenträger, ein Diener beim christlichen Gottesdienst, Isid. 7, 12, 29.
flābellifera , ae, f. (flabellum u. fero), die Sklavin, die der Herrin den Fächer nachträgt u. sie fächelt, die Fächerträgerin, Plaut. trin. 252.
margarītifer , fera, ferum (margarita u. fero), Perlen enthaltend, -führend, concha, Plin. 32, 147.
splendōrifer , fera, ferum (splendor u. fero), Glanz bringend, Tert. de iudic. dom. 5.
cyparissifer , fera, ferum (cyparissus u. fero), zypressentragend, Sidon. carm. 23, 418.
οἶτος , ὁ (entweder von οἴ; verwandt mit οἶκτος , od. von ΟΙΩ, οἴσω , das Gebrachte, wie fors von fero ), Loos, G efchi ck; bei Hom . stets unglückliches G., ...
nahe oder näher bringen , prope od. propius admovere, ... ... bildl., es geht mir etwas n., ich nehme mir etwas n., alqd graviter fero. – nahe kommen , a) eig.: prope accedere. – appropinquare ...
Buße , satisfactio (Genugtuung für zugefügten Schaden, für Totschlag etc.). ... ... mei luo poenas: ich muß für meine Torheit b., ego pretium ob stultitiam fero: (für) einen Irrtum schwer b., errorem magnis detrimentis expiare: ich ...
augeo , auxī, auctum, ēre (got. bi-aukan, ... ... , si augere volumus, dicamus magis mane, si superferre (s. super-fero no. III), maxime mane, Serg. expl. in Donat. 512, ...
2. frōns , frontis, f., die Stirn, ... ... Tibull.: verissimā fronte alqd dicere, mit der aufrichtigsten Miene, Cic.: haec ipsa fero fronte et vultu, ut puto, bellissime (d.i. mit heiterer Stirn ...
fūnus , eris, n. (viell. zu gotisch gaunon, ... ... comitari), Ov.: funere efferre, efferri, funus effertur, s. 1. ef-fero: efferri sine ulla funeris pompa, Nep.: funus procedit (setzt sich in ...
ex-ōro , āvī, ātum, āre, I) jmd. ... ... L., Ov. am. 3, 11, 43. – Passiv, opem exorata fero, Ov. met. 9, 700. – II) jmd. ...
Seele , I) eig.: anima (die Seele als belebendes Prinzip ... ... der Seele weh, es schmerzt mich in der Seele, valde doleo alqd; gravissime fero alqd; mordeor, quod etc.; du tust mir in der S. weh ...
crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... m. ad od. in u. Akk. wozu? lacte fero crescens ad fulmina vimque tonandi (v. jungen Jupiter), Manil. 1, ...
Buchempfehlung
In die Zeit zwischen dem ersten März 1815, als Napoleon aus Elba zurückkehrt, und der Schlacht bei Waterloo am 18. Juni desselben Jahres konzentriert Grabbe das komplexe Wechselspiel zwischen Umbruch und Wiederherstellung, zwischen historischen Bedingungen und Konsequenzen. »Mit Napoleons Ende ward es mit der Welt, als wäre sie ein ausgelesenes Buch.« C.D.G.
138 Seiten, 7.80 Euro