arcus , altlat. arquus, ūs, m. (vgl. angels ... ... 3, 11: arcus, tropaea, statuas deprecari, Plin. pan. 59, 2: fine anni arcus propter aedem Saturni ob recepta signa cum Varo amissa ductu Germanici dicatur ...
dī-rigo (dē-rigo), rēxī, rēctum, ere (dis u ... ... mein Urteil gefunden, als das usw., Cic.: ut tandem propius discas, quo fine beatum dirigitur, nach welcher Gr. das selige Leben bemessen wird = des ...
1. ex-cido , cidī, ere (ex u. cado), ... ... fehlen (= in etwas nicht glücklich sein), magnis ausis, Ov.: fine (des Zweckes), Quint. – 4) von jmd. = von jmds ...
... hieme (im letzten Teil des Winters; hingegen sub fine hiemis ganz gegen das Ende des Winters): ... ... der Rede, in extrema oratione (im letzten Teil; hingegen in fine orationis ganz am Ende): am Sch. des Jahres, sub fine od. exitu anni; anno exeunte: zum Sch., ad extremum ...
dritte , der, die, das, tertius. – allemal der d., tertius quisque: einer aus der dr. Legion, tertianus: zum dr. Male, ... ... – drittletzte , der, die, das, tertius ab ultimo od. a fine.
in-cipio , cēpī, ceptum, ere (in u. capio), ... ... sit desinendi modus, Cic. – m. ab u. Abl., a fine, Sen., ab ultimo, Sen. rhet.: ab iisdem verbis plura acriter et ...
errātio , ōnis, f. (1. erro), das Irregehen ... ... – bes. die Irrfahrt, des Ulixes usw., loqui de fine errationis suae, Hygin.: errationes Ulixis pingere, Vitr. – II) übtr., ...
secundus , a, um (sequor), folgend, I) ... ... .: Pannonia, Eutr.: qui secundus ab Romulo numeretur, Liv.: haec erit a mensis fine secunda dies, das wird der vorletzte Tag des M. sein, Ov.: ...
dis-cerno , crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, ... ... unterscheiden, alba et atra d. non posse, Cic.: fas atque nefas exiguo fine libidinum, Hor. – non disc. suos, Caes.: ubi discerni stultus auditor ...
respecto , āvī, ātum, āre (Intens. v. respicio), ... ... , Liv. – m. Acc., alius alium respectantes, Tac.: resp. sine fine Caesarem, Vell.: arcem Romanam, Liv. – m. folg. ne ...
prae-sāgio , īvī u. iī, īre, I) ... ... aliquid mali, mir schwant etwas Böses, Ter.: Scipionis velut praesagiens animus de fine belli, Liv.: praesagientibus animis, Liv.: quasi praesagiret, als ob er eine ...
dis-convenio , īre, schlecht übereinstimmen, schlecht passen, vitae ... ... , darin gehen wir auseinander, Hor. ep. 1, 14, 18: de fine disconvenit per flexus quibus arcifinii agri continentur, Gromat. vet. 12, 4. ...
2. circumspectus , ūs, m. (circumspicio), I) das ... ... aliarum, Liv. 44, 35, 16: malique (mens) in circumspectu stat sine fine sui, Ov. trist. 4, 6, 44. – II) der ...
enden, endigen , I) v. intr. finem habere od ... ... dicendi; desinere (aufhören zu sprechen): damit (mit den Worten) e., in fine addere, adicere. – einen Brief e., epistulam concludere. – (das ...