crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... Sall.: in Graecia primum humanitas, litterae, etiam fruges inventae creduntur, Plin. ep.: illic voluntariā morte interisse creditus, Tac.: aries creditus vexisse Phrixum, Tac.: aliquando creditae ...
caput (kaput), pitis, n. (vgl. got. haubith, ... ... der ganz verlogene Kerl, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 494): illic est huic rei caput, Ter.: c. omnium Graecorum concitandorum, Cic.: capita ...
red-eo , iī (selten īvī), itum, īre, I) ... ... Mart.: possentne fructus pro impensa ac labore redire, Varro: tribus tantis illi (= illic) minus redit quam obseveris, Plaut.: ut ex eodem semine aliubi cum decimo ...
sedeo , sēdī, sessum, ēre (altind. sad-, sich ... ... , asinos, Gregor. Tur.: mit Ortsadvv., hic, Plaut.: istic, Plaut.: illic, Ter. – absol., cum tot summi oratores sedeant, Cic.: supplex ...
ā-voco , āvī, ātum, āre, I) ab-, wegrufen ... ... luctum lusibus, Sen.: se passerculis, Arnob.: canem cibo, beschwichtigen, Petr.: illic avocare, dort belustige dich, Vulg. Sirach 32, 15. – II) ...
... alibi minae audiebantur, Liv.; dah. auch zuw. hic od. illic... alibi, zB. alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv.: ... ... Orte der Vortrab, am andern... am dritten usw., Liv.: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, arborei foetus alibi, Verg. georg. ...
salto , āvi, ātum, āre (Intens. v. salio, ... ... . so odaria, Petron.: Cyclopa, Hor.: tragoediam, Suet.: im Passiv, illic assidue ficti saltantur amantes, Ov. rem. 755: saltatur Venus; saltatur et ...
porrō , Adv. (= griech. πόῤῥω), vorwärts, fürder, ... ... fern = in der Ferne, weit, ubi habitas? Gr. porro illic longe in campis ultimis, Plaut.: inscius Aeneas, quae sint ea flumina porro, ...
pungo , pupugī, pūnctum, ere, stechen, I) ... ... .: impers., pungit (es tut mir weh) rursus, quod scribis esse te illic libenter, Cic. ep. 7, 15, 1. – / Perf. auch ...
nāscor (altlat. gnāscor), nātus sum (altl. gnātus ... ... ex Thetide natus, Quint.: de paelice natus, Ov.: quo de genere gnatus est illic Philoctetes? Plaut.: silice non nati sumus, Cic.: natus servā, Liv.: natus ...
crīmen , minis, n. (v. cerno = *crino, ... ... aquae, die Schuld der Untreue, Prop. – / crimen als masc., illic duplicem ac geminum crimen admittunt, Ps. Cypr. de aleat. 6 extr.
scelus , eris, n. (Wz. [s]quel, biegen ... ... Men. 488): von männlichen Wesen mit Pronom. masc., is scelus, Plaut.: illic scelus, Ter. – / ungew. Abl. sceleri, Sen. Phaed. ...
quandō , Adv. u. Coni.: I) Adv., wann ... ... – absol.: nunc mihi, si quando, valete, Ov. – fuisse autem illic pluviam, ne quando quidem auditum est, Sulp. Sev. dial. 1, 3 ...
glōria , ae, f.( griech. κλέος; eig. der Ruf ... ... Ruhmestaten, gloriae meretricum, Plaut.: veteres Gallorum gloriae, Tac.: gloriarum plenior quam illic est, Plaut. – c) v. leb. Wesen, der Ruhm ...
re-puto , āvī, ātum, āre, I) rechnen, berechnen ... ... nihil merito accĭdisse reputabis, Cic.: si cotidie fecisse te reputes, Plin. ep.: illic Caecinam genitum (esse), Tac.: ne cum animo tuo reputes cotidiano te mendacio ...
dē-texo , texuī, textum, ere, abweben, abflechten = ... ... detextum, contextum appellatur, Ulp. dig. 34, 2, 22. – scherzh., illic homo hoc denuo vult pallium detexere, abfertigen = rauben, Plaut. Amph. ...
piscis , is, m. (zu gotisch fisks, ahd. ... ... capere, Plaut., Cic. u.a. (u. so hic iaculo pisces, illic capiuntur ab hamis, Ov.): exenterare hunc piscem, Vulg.: mare non sane piscibus ...
ex-cutio , cussī, cussum, ere (ex u. quatio), ... ... quae delata essent, excusissem, valde dissimulatio mea suspecta esse potuisset, Curt.: illic quid aequum, hic quid aequius sit, excutitur, Quint. – unpers., ...
arcesso (accerso), īvī, ītum, ere (Causat. v. ... ... ihn holen, Hor. – 2) übtr.: a) im allg.: illic homo a me sibi malam rem arcessit iumento suo, der Mensch ladet sich ...
ad-verto (ad-vorto), vertī, (vortī) versum (vorsum), ... ... 8, 857. – c) ein geistiges Übel auf sich laden, illic eadem actitando recentia veteraque odia, Tac. ann. 4, 21.
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro