dē-nego , āvī, ātum, āre, durchaus verneinen. ... ... ac necessitati, Cic. – v. lebl. Subjj., alci natura sua oratorium ingenium denegavit, Tac. dial.: terra tibi fruges, amnis tibi deneget undas, Ov. ...
1. rōbīgo (rūbīgo), inis, f. (ruber), roter ... ... situs) der Rost, Moder der Untätigkeit, der Vergessenheit, ingenium longā robigine laesum torpet, Ov. trist. 5, 12, 21: infectus longi ...
polleo , ēre (wohl aus *potsleo zu potis), I ... ... pollens). – non polleo m. folg. quin u. Konj., neque ingenium ullum satis pollet, quin animus magis aut minus mature, postremo tamen succumbat, ...
statua , ae, f. (statuo), I) die Statue ... ... , quam stare celeberrimo in loco voluerat, deturbant, affligunt, comminuunt, dissipant, Cic.: ingenium statuā taciturnius exit, Hor.: iste statuā pallidior, Catull. – a statuis, ...
dē-līro (archaist. dēlēro u. dēleiro), āvi, ... ... sein, irre reden, faseln, Komik., Cic. u.a.: claudicat ingenium, delirat lingua, labat mens, Lucr.: quidquid de caelo physici delirant, Lact.: ...
hīrtus , a, um (vgl. hīrsūtus), struppig, borstig ... ... ) übtr., rauh, in Sitten, Denk- u. Lebensart, ingenium, Hor. ep. 1, 3, 22: Marius, Vell. 2, 11, ...
1. nitēns , entis, PAdi. (v. niteo), ... ... campi, Verg. – II) bildl., glänzend, schimmernd, hervorstechend, ingenium, Stat.: oratio (Ggstz. oratio horrida), Cic. Brut. 238. – ...
percio , cīvī, citum, cīre, u. per-cieo , ... ... . – b) leicht zu erregen, reizbar, hitzig, auffahrend, heftig, ingenium, Liv. 21, 53, 8: corpore et linguā percitus, Sall. hist. ...
... vgl. quid te exercuit? Cic.: ingenium, Cornif. rhet.; vgl. ingenium nemo sine corpore exercebat, Sall.: ingenium multiplici variāque materiā, Quint.: memoriam, Cic.: stilum, Cic.: verba ... ... , Liv.): canina facundia exercebatur, Sall. fr.; neque ego callidam facundiam neque ingenium ad male faciendum exercui, ...
recipio , cēpī, ceptum, ere (re u. capio), I ... ... Cic. – refl., se rec., sich zurückziehen, -wenden, se ad ingenium vetus suum, Plaut.: se ad bonam frugem, Cic.: se ad reliquam cogitationem ...
cōn-sūmo , sūmpsī, sūmptum, ere, I) verwendend, verbrauchend ... ... et navigationem partim in percontando a peritis partim in rebus gestis legendis, Cic. – ingenium in musicis, Cic.; vgl. omnem vim ingenii in populari levitate, Cic ...
integer , gra, grum (eig. intager, v. tag ... ... unverdorben, integri et sinceri (Ggstz. imbuti Romanis delenimentis), Liv.: ingenium int., Sall.: ipsius bona integraque natura, Tac. b) an dessen ...
facilis , e (facio), wie das griech. ῥᾴδιος, sowohl ... ... u. im Vortrag, leicht, geläufig, gewandt, α) absol.: ingenium (Begabung), Quint.: sermone Graeco, quamquam alias promptus et facilis, non ...
prō-fero , tulī, lātum, ferre, vorwärts-, fort-, vorbringen ... ... Prop. – b) tätig der Welt zeigen, betätigen, pr. ingenium, Tac.: studia sua, Plin. ep.: pr. se, sich vor der ...
apertus , a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. aperio), bloß-, offen gemacht ... ... amic. 97. – c) v. Geist (Kopf), offen, ingenium, Lact. 5, 1, 25.
spondeo , spopondī, spōnsum, ēre (griech. σπένδω, σπονδή,), ... ... , 11. – b) übtr., v. Lebl., m. Acc., quod (ingenium) magnum spondebat virum, einen gr. M. verhieß, Iustin. 7, ...
in-tendo , tendī, tentum, ere, I) hin- ( ... ... telas, Ov. – 2) übtr.: a) anspannen, anstrengen, ingenium, Sall.: animum, Cic.: se ad firmitatem, Cic. – b) etw ...
dē-clāro , āvī, ātum, āre = ἀποφαίνω, deutlich an ... ... – γ) mit folg. indir. Fragesatz: quae (consuetudo cotidianae vitae) cuiusque ingenium ut sit declarat maxime, Ter.: totum id, quod quaerimus, quid et quale ...
validus , a, um (valeo), kräftig, stark ( ... ... Kraft), Tac. – m. Abl. (wodurch?), corpus annis infirmum, ingenium sapientiā validum, Sall.: corpore, opibus, ingenio validus, Tac. (vgl. ...
af-fecto (ad-fecto), āvi, ātum, āre (afficio), ... ... m. ad u. Akk., ad quod (opus) Romanum non affectasset ingenium, Firm. math. 5. praef. p. 115 ed. Basil. – b ...
Buchempfehlung
Der neurotische Tiberius Kneigt, ein Freund des Erzählers, begegnet auf einem Waldspaziergang einem Mädchen mit einem Korb voller Erdbeeren, die sie ihm nicht verkaufen will, ihm aber »einen ganz kleinen Teil derselben« schenkt. Die idyllische Liebesgeschichte schildert die Gesundung eines an Zwangsvorstellungen leidenden »Narren«, als dessen sexuelle Hemmungen sich lösen.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro