pavidus , a, um (paveo), I) vor Furcht od. ... ... accepimus, Plin. 11, 144. – Superl., intra mens pavidissima, Sen. de ira 1, 20, 5: talin', pavidissime, dignum me vitā putasti? Sil. ...
... . Zuständen, heiß, glühend, ira, Ov. met. 8, 466: populi Romani ferventissimus amor, Capit. ... ... , Amm.: ferventes latrones, wütende, Planc. in Cic. ep.: irā et dolore ferventior, Amm. – d) v. Geist, ...
iugulum , ī, n. u. zuw. iugulus , ī ... ... – / Form iugulus, Acc. tr. 603 R. 2 Sen. de ira 1, 2, 2. Flor. 3, 10, 13. Ps. Quint. ...
pro-tego , tēxī, tēctum, ere, I) vorn bedecken, ... ... alqm adversus criminantes, Tac.: alqm ab impetu bestiarum, Sen.: favore numinis protectus ab ira alcis, Lucan.: status protectus, gesicherter, Cod. Iust. – b) ...
repulsa , ae, f. (repello), die Zurückweisung, ... ... sonstigen Bemühungen, nec hanc repulsam sentiret, Abweisung, Verstoßung, Phaedr.: in tristitiam ira post repulsam revolvitur, Fehlschlagen seiner Absicht u. Bemühung, Sen.
as-soleo (ad-soleo), ēre, bei etw. ... ... Sitte u. Brauch, Cic. u.a.: ut assolet in amore et ira, Tac. ann. 13, 44: ut somno assolet, Augustin. conf. 8 ...
pariter , Adv. (par), I) gleich, auf gleiche Weise ... ... pariter... pariter, wie im griech. ἅμα... ἅμα, pariter Phoebes, pariter maris ira recessit, Ov.: m. folg. Dat., pariter ultimae propinquis, Liv. ...
im-probo , āvī, ātum, āre (in u. probo), ... ... n. pl. subst., bonus iudex damnat improbanda, non odit, Sen. de ira 1, 16, 7. – PAdi. improbātus, s. bes.
sordido , āvi, ātum, āre (sordidus), voller Schmutz machen, ... ... (cordis), quod non fumo, non pulvere, sed malis cogitationibus sordidatur, Lact. de ira dei 23, 28: externis vitiis sermo patrius sordidatur, Hieron. epist. 107, ...
dē-collo , āvī, ātum, āre (de u. collum), ... ... 6, 5. Schol. Iuven. 13, 178: alqm ad lucernam, Sen. de ira 3, 18, 4: capita decollatorum, Scrib. 194. – absol., ...
dē-curto , (āvī), ātum, āre, verkürzen, stutzen ... ... , 53: amicum suum undique decurtatum, cum aures illi nasumque abscidisses, Sen. de ira 3, 17, 3: curtos Iudaeos dixit, quia virile membrum velut decurtatum habent ...
trītūro , āre (tritura), dreschen, bos triturans, Vulg. 1. Corinth. 9, 9: plaustrum triturans novum, ein ... ... 5: triturabitur Moab sub eo, Vulg. Isai. 25, 10: non te trituret ira tua, Augustin. serm. 42, 3.
trānato (trāns-nato), āvī, āre, hinüber-, durchschwimmen, ... ... bei Schol. Bern. Verg. georg. 4, 108: freta, Sen. de ira 1, 21, 3. Vgl. trano.
trīstor , ātus sum, āri (tristis), traurig-, betrübt sein, Vulg. 1. regg. 20, 3 u. epist ... ... . 1, 151. – / Sen. prov. 2, 5 u. de ira 2, 7, 1 jetzt contristari.
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... , die in m. E. erlaubte Verzinsung mußte aufhören, Cic.: infracta constitit ira, Ov. (s. Bach Ov. met. 6, 627). – β ...
con-traho , trāxī, tractum, ere, zusammenziehen, beiziehen, ... ... georg. 4, 259; vgl. pigrum est enim contractumque frigus, Sen. de ira 2, 19, 2. – δ) eine Flüssigkeit zusammenziehen, gerinnen ...
1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... Apul. met. 9, 2: quaedam in contactos corporis vitia transiliunt, Sen. de ira 3, 8, 1. g) auf od. an etw. anstoßend ...
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... .: vehementer autem amor multitudinis commovetur ipsā famā et opinione liberalitatis etc., Cic.: talibus ira feri postquam commota tyranni, nec minus hāc metus est, Ov. – politische ...
cōn-fundo , fūdī, fūsum, ere, zusammengießen, zusammenschütten, ... ... seine Gesichtszüge) durch Scham, confusa pudore, vor Scham errötend, Ov.: non irā solum, sed etiam pudore confusus, nicht allein vor Zorn, sondern auch vor ...
cōnsecro , āvī, ātum, āre (con u. sacer), ... ... sit deus nobis non in templis, sed in corde consecratus, Lact. de ira dei 23, 28: secum habeat deum semper in corde consecratum, quoniam ipse ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro