1. liquo , āvī, ātum, āre, flüssig machen, schmelzen, I) im allg.: aes, vitrum, Plin.: alvum, Cels.: liquatae guttae, Cic. poët.: liquatae nives, der geschmolzene Schnee, Vitr. – II) prägn., ...
2. līquo , s. linquo /.
ē-liquo , liquātus, āre, ausläutern, abklären, durchseihen, I) im allg.: aquam caelestem, Col.: vinum a faecibus, Col.: oleum in secunda labra, Col., in gemellarium, Augustin.: donec (fons) eliquatus est, Sen.: im Bilde, ...
dē-liquo , āre, läutern, I) eig., eine unlautere Flüssigkeit klären, läutern, turbida quae sunt, Varro LL.: vinum in alia vasa, Col.: quae ex vino et teruntur et in usu deliquantur, Cels. – II) übtr., in ...
liquāmen , inis, n. (liquo), I) das Flüssige, die Brühe, der Saft, Colum. 7, 4, 7: liqu. adipis od. intestini, das Gekrösefett, Colum. 6, 2, 7. Apic. ...
liquātio , ōnis, f. (liquo), das Schmelzen, Vopisc. Aurel. 46, 1.
liquārius , a, um (liquo), zur Flüssigkeit gehörig, mensurae, Maße für Flüssigkeiten, Corp. inscr. Lat. 11, 5695.
liquābilis , e (liquo), schmelzbar, cera, Apul. apol. 30: saxum (die Salzsäule), Prud. ham. 743.
liquātōrium , iī, n. (liquo), das Seihgefäß, der Durchschlag, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 39, 229.
liquāmentum , ī, n. (liquo), die Brühe, Sauce, Veget. mul. 3, 65. Not. Tir. 113, 70.
praeliquātus , a, um (prae u. liquo), vorher geklärt, liquor, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 108.
linquo , līquī (lictum), ere (v. λείπω, wie ... ... . linquont, Verg. Aen. 6, 678 R. – arch. Nbf. līquo, wovon liquitur, Atil. com. 2: parag. Infin. liquier, ...