gleich , I) Adj.: 1) gerade, eben, senkrecht ... ... mei similes (mir ähnliche, dem Charakter nach, Leute meines Gelichters, Schlags); meus ordo. homines mei ordinis (dem Range od. Stande nach); unus e ...
nūntio , āvī, ātum, āre (nuntius), mündlich verkündigen, ... ... Plin. ep. – Passiv, m. Nom. u. Infin., utinam meus nunc mortuus pater ad me nuntietur, Plaut.: oppugnata domus C. Caesaris per ...
exitus , ūs, m. (exeo), das Herausgehen, ... ... Ziele führte, Cic. – hic fuit oppugnationis exitus, Caes.: in exitu est meus consulatus, Cic.: in exitu iam annus erat, Liv.: exitu superioris anni, ...
... guter Fr., amicus bonus: mein guter Fr., bl. amicus meus: meine werten Freunde, amicissimi homines. – ein vertrauter, inniger Fr., amicus intimus: mein vertrauter, inniger Fr., amicissimus, familiarissimus meus. – wir sind alte Freunde, vetustate amicitiae cum eo coniunctus sum ...
lacero , āvī, ātum, āre (lacer), zerfetzen, ... ... Gemüt, Herz zerfleischen, aegritudo lacerat, exest animum planeque conficit, Cic.: meus me maeror cotidianus lacerat atque conficit, Cic. – 2) mit Worten ...
īn-fāns , antis (in u. fari), I) der ... ... infantes conditores urbis, v. Romulus u. Remus, Liv.: infantior quam meus est mulio, Varro sat. Men. 367. – subst. comm., Abl. ...
Ulixēs , is, Akk. em, m., lat. (nach ... ... 9; vgl. Hor. carm. 3, 29, 8. – Appell., meus Ulixes, mein kluger Berater, Plaut. Men. 902. – / a) ...
torreo , torruī, tōstum, ēre (vgl. altind. taršāyati, ... ... Hor.: Nerienis coniugis amore tocreri, Mart. Cap.: v. der Sehnsucht, animus meus torretur ardentissimo desiderio tuo, Fronto. – II) übtr., v. der Kälte ...
1. fēstus , a, um (vgl. feriae), festlich ... ... poet. = dies), Ov.: luces, Hor.: als Liebkosung, mi animule, meus dies festus, Plaut. – fronde festā, Verg.: vestitus, Tac.: chorus, ...
arcula , ae, f. (Demin. v. arca, s ... ... ) sedent et tela agentibus subministrant, Quint. – übtr., v. Redeschmuck, meus autem liber totum Isocrati μυροθήκιον (Farbentopf) atque omnes eius discipulorum arculas ...
1. ungula , ae, f. (unguis), die Klaue ... ... .: ungulae suum, Cels. u. Plin.: miluinae aut aquilinae ungulae, Plaut.: meus gallus gallinacius occepit ibi scalpurire ungulis circumcirca, Plaut.: ungulas huc inicere, die ...
scrība , ae, m. (scribo), der Schreiber, ... ... Varro (sonst bloß librarius gen.): scriba Neronis, Hor.: so auch scriba meus, Cic. ep. 5, 20, 1: scriba ab epistulis, Schreiber, ...
ob-nīxē , Adv. (obnixus v. obnitor), standhaft, ... ... . epist. 3, 60: obnixe inflexibilis mansit, Amm. 29, 2, 14: meus animus meomet dolori obn. oppositus, Fronto de nep. am. 2. p. ...
cāseus , ī, m. (nach Varr. LL. 5, 108 ... ... premere, Verg.: kollekt., villa abundat caseo, Cic. – als Schmeichelwort, meus molliculus caseus, Plaut. Poen. 367: huius dulciculus caseus, ibid. v ...
damnās , Indecl. (entst. aus damnat(u)s v. ... ... tantum aes dare damnas esto, Gaius dig. 9, 2, 2 pr.: heres meus dare illi damnas esto omnia sua, Quint. 7, 9, 12: decem ...
... fremd (Ggstz. meus, tuus, suus, proprius), I) eig.: 1) im allg ... ... angehend, ihm nicht verwandt, nicht angehörig (Ggstz. meus, tuus, suus u. propinquus, affinis, sanguine coniunctus, amicus, ...
sanguis (urspr., aber veraltete Form sanguen), inis, m., ... ... usw., Alexandri sanguis ac stirps (Sprößling), Curt.: proice tela, sanguis meus, Verg.: est sanguis tuus, Tibull.: regius sanguis, v. der Europa, ...
2. adiūtor , ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer ... ... paucos homines hoc adiutore Q. Opimium omnibus bonis evertisse, Cic. – hic adiutor meus et monitor, Ter.: Plancus nunc adiutor Bruti, nunc proditor, Vell. – ...
günstig , I) v. Pers. u. personif. Gegenständen: favens ... ... iniquus). – Oft ist auch im Latein. ein Pronom. possessiv. wie meus, tuus, suus (d.i. für mich, dich, ihn günstig, Ggstz ...
cōn-sono , sonuī, āre, zusammentönen od. ... ... ac tenor vitae per omnia consonans sibi, Sen.: fac potius quo modo animus secum meus consonet nec consilia mea discrepent, Sen. – m. in u. ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro