co-hortor , ātus sum, ārī, mit eindringlicher Rede ... ... durch Infin., Cornif. rhet. 3, 4. Tac. ann. 12, 49. Mos. et Rom. legg. collat. 6, 4. § 1. – m ...
aquārius , a, um (aqua), zum Wasser gehörig, Wasser-, ... ... u. der Wasserkünste in den Gärten einer Privatbesitzung, Gori Mon. Liv. Aug. p. 126. no. 81. u. p. ...
ab-horreo , uī, ēre, I) vor etwas zurückschaudern ... ... uxor, Flor.: u.m. bl. Dat., huic tam pacatae profectioni abhorrens mos, Liv.: nec abhorret a veritate m. folg. Acc. u. ...
ex-haurio , hausī, haustum, īre, I) heraus-, ausschöpfen ... ... , tantum laboris, Liv.: dura et aspera belli, Liv.: inter labores exhaustos aut mox exhauriendos, Liv. – / vulg. Perf.-Form exhaurivit, Serg. de ...
ab-surdus , a, um, (vgl. susurrus, surdus) ... ... atque absurda, Ter.: illud ineruditum absurdumque, Cic.: consilium non absurdum, Amm.: Iudaeorum mos absurdus sordidusque, Tac.: ministrorum absurdi mores, Aur. Vict.: vestrae istae absurdae ...
1. ad-olēsco , olēvī, ultum, ere (ad u. ... ... poenarum grave sit solvendi tempus adultum? Lucr.: ubi robustis adolevit viribus aetas, Lucr.: mox cum matura adoleverit aetas, Verg.: cum primum adolevit aetas, Liv.: ver donec ...
ab-aliēno , āvī, ātum, āre, durch Weggeben an einen ... ... me tali abalienarier, Plaut.: nisi mors meum animum abs te abalienaverit, Plaut.: nato mox et abalienato Iove, Tert. ad nat. 2, 12. – b) ...
1. com-mendo , āvī, ātum, āre (com u. ... ... , Cic.: alci omnem rem et causam seque totum, Cic.: absol., commendandi mos, Fronto ad amic. 1, 1 (3) in.: istae commendantium litterae, ...
per-maneo , mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben ... ... 141. – ira inter eos intercessit, quae permansit diu, Ter.: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit, Cic.: mundi partium coniunctio... perdiuturna, permanens ad longinquum et ...
ex-olēsco , lēvī, lētum, ere (zu alo), I) ... ... exolescentia iam ex nostra civitate, Monum. Ancyr. 2, 12: vetus civitatis exoletusque mos, Suet. – exolescunt Graeci amictus, Tac.: cum memoria nostri exolevit (längst ...
equester , stris, stre, Genet. stris, Abl. stri ... ... Verg. Aen. 8, 636: numerus equ., Amm. 25, 1, 7: mos equ., Serv. Verg. Aen. 11, 703.
ad-aperio , peruī, pertum, īre, eröffnen, I) ... ... rerum, Lucr. – b) übtr., enthüllen = offenbaren, mox adaperta fides (Wahrheit), Stat. Theb. 1, 396. – II) ...
fīcārius , a, um (ficus), zu den Feigen gehörig, ... ... a) fīcārius , iī, m., der Feigenhändler, Augustin. de mor. Manich. 2, 19, 72. – b) fīcāria , ae, f ...
lātrātor , ōris, m. (latro, āre), I) der Beller, poet. = Hund, Mart.: dah ... ... Schreihals, Maulheld, Quint. 12, 9, 12: caeci latratores, Augustin. de mor. eccl. cath. 1, 19, 36.
polliceor , citus sum, ērī (por = pro u. liceor ... ... polliciti professique sint, Cic.: quem plane debes mittere, ut polliceris, Plin. ep.: mox ubi pollicita est, Ov.: cum aliis polliceretur, aliis minaretur, Lampr. – ...
commūnico , āvī, ātum, āre (communis) = κοινόω, κοινωνέω I ... ... mit übernehmen, res adversas, Cic.: pericula, Cic.: labores modo et discrimina, mox et gloriam, Tac. – inimicitias cum alqo, Cic.: communices hanc mecum meam ...
Corinthus (archaist. Corintus) u. Corinthos , ī, ... ... u. 2, 17, 1: Form -os zB. Ov. mot. 6, 416 u. fast. 4, 501. Mela 2, 3, ...
prae-moneo , uī, itum, ēre, vorher (im ... ... opere caverem, praemonebat, Cic.: iam tunc praemonente fortunā, ut diu penitusque perdisceres quae mox praecipere deberes, Plin. pan. – m. folg. ne u. ...
sollemnis (sōlemnis od. sōlennis), e (v. sollus ... ... , gewöhnlich, gewohnt, lascivia militum, Liv.: officium, Cic.: opus, Hor.: mos, Suet.: gloria, Phaedi. – subst. sollemne, is, n., ...
astrictus (adstrictus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... übtr.: a) knapp, sparsam, genau, karg, pater, Prop.: mos, eingeschränkte Lebensweise, Tac.: astricti sunt in continendo patrimonio, simul ...
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro