2. col-ligo , lēgī, lēctum, ere (con u. ... ... alcis, Cic.: se in unum od. in orbem, Liv.: se in moenia, Sil.: se ad aciem, Auct. b. Afr.: – c) in ...
ex-cutio , cussī, cussum, ere (ex u. quatio), ... ... agnam ore lupi, Ov.: agnam avidi dentibus lupi, Ov.: poet., fundo moenia, die M. von Grund aus zerstören, Stat. – übtr., ...
dis-icio , iēcī, iectum, ere (dis u. iacio), ... ... Örtlichkeiten, zerstreut, zerstreut liegend, rara disiectaque aedificia, Caes.: late disiecta moenia, Liv.: vasta disiectaque spatio urbs, eine geräumige und weit sich ausdehnende Stadt ...
cunctor (in vielen Hdschrn. u. Ausgg. auch contor), ... ... lavantemne an cenantem aggrederentur, Suet.: vos cunctamini etiam nunc et dubitatis, quid intra moenia deprehensis hostibus (mit den ergr. F.) faciatis? Sall.: diu cunctati, ...
... , propinquo rure aut litore et saepe moenia urbis assidens, Tac. ann. 4, 58. – dah. als ... ... gelagert sein, -stehen, ihn belagern, assederint prope moenia Romana, Liv. – m. Dat., assidens Casilino, Liv.: moenibus ...
reficio , fēcī, fectum, ere (re u. facio), I ... ... wiederherstellen = wieder erbauen, pontem, Caes.: fana, Cic.: urbium moenia disiecta et fana deserta, Nep.: muros, Nep.: novum murum ab ea parte ...
ir-rumpo (in-rumpo), rūpī, ruptum, ere, hereinbrechen, ... ... Cic.: in partem hostium, Caes.: in forum ex altera parte, Liv.: intra moenia, Sen. poët.: libertos orabat, ut ad se irrumperent, Sall.: quidam navicularius ...
penetro , āvī, ātum, āre (penitus), I) tr. A) ... ... castra Romanorum, Liv.: intra vallum, Liv.: specus fodiendo (durch Minieren) intra moenia, Vitr. – b) übtr., nulla res magis penetrat in animos, ...
gressus , ūs, m. (gradior), das Schreiten, ... ... ad complexum, Col.: calx in gressu terram non contingit, Cels.: gressum tendere ad moenia, Verg.: gressum recipere, zurückgehen, Verg.: gressum inferre, hineingehen, ...
favīlla , ae, f. (aus *fovilla v. foveo ... ... favillae, Amm.: favillae plenus, Ter.: favilla tepida, Ov. u. Suet.: moenia favillis oppleta, Amm.: in cinerem favillasque converti, Firm.: cineris usus et favillae ...
Leleges , um, Akk. as, m. (Λέλ ... ... , Ov. – b) Lelegēius , a, um, lelegēisch, moenia, Megara, Ov.: litora, megarische Küste, Ov.
Messāna , ae, f. (Μεσσήνη ... ... griech. Μεσσήνη abgel. Messēnius , a, um, messenisch, moenia, der Stadt Messana, Ov. met. 14, 17.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... . u. Caes.: od. bl. in unum, Liv.: in una moenia (Ggstz. incertis sedibus vagari), Sall.: in Remos, Tac.: c. ...
dīversus (dīvorsus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... paene coniungit, Cic.: ex locis tam longinquis tamque diversis, Cic.: diversissimis locis subeundo moenia, Liv. – 2) übtr., in der Neigung getrennt = zwieträchtig ...
1. com-pello , pulī, pulsum, ere, I) zusammentreiben ... ... .: effuso cursu ad castra compelli (v. Reitern), Liv. – adversarios intra moenia, Nep.: Romanos intra vallum, Liv.: Helvios intra oppida ac muros, Caes.: ...
circum-eo u. circu-eo , īvī u. gew ... ... t., umringen, rings einschließen, umzingeln, umflügeln, oppidi moenia (v. einer Flotte), Curt.: sinistrum cornu, Caes.: ad ordines suos ...
prō-moveo , mōvī, mōtum, ēre, vor-, vorwärts bewegen, ... ... Cels. – 3) vorrücken = erweitern, ausdehnen, vergrößern, moenia Ostiā tenus, Suet.: terminos imperii, Plin.: imperium, Ov.: vires immensum in ...
1. prōmptus , a, um, PAdi. (v. promo), ... ... 1. prooem. in. – 2) insbes., leicht, bequem, moenia haudquaquam prompta oppugnanti, leicht zu erobern (zu nehmen), Liv. – defensio ...
circum-do , dedī, datum, are, umgeben, I) ... ... clementer alloquitur, Tac. hist. 3, 63. – feindl., oppidum (urbem, moenia) vallo od. vallo et (atque) fossā od. vallo fossaque, ...
cōn-surgo , surrēxī, surrēctum, ere, den ganzen Körper zusammennehmend ... ... ep.: cautes ut gradus subinde consurgunt, Mela. – c) v. Bauten, moenia pulchrioribus operibus consurgunt, Val. Max.: scandentis Asisi consurgit vertice murus, Prop. ...
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro