tribūtor , ōris, m. (tribuo), der Geber, mundus tributor est et praestitor omnium, quae mortalibus videntur bona, Ps. Apul. Ascl. 27.
2. im-mundus , ī, m. (in u. 2. mundus), der Unputz, Tert. de habit. mul. 4.
mundulus , a, um (Demin. v. mundus, a, um), sauber, geputzt, Plaut. truc. 658.
īnfīnītus , a, um (in u. finio), nicht ... ... nach: altitudo, Cic.: ingens infinitumque pelagus, Mela: inf. materia, Cic.: mundus finitus infinito similis, Cic.: nihil cum habet extremum, infinitum sit necesse est, ...
ūniversus (archaist. ūnivorsus), a, um (v. unus ... ... eine Einheit zusammengefaßt; dah. I) ganz, sämtlich, A) adi.: mundus, die ganze Welt, als ein einzelnes Ganzes gedacht, Cic.: familia, ...
nūptiālis , e (nuptiae), zur Hochzeit gehörig, hochzeitlich, Hochzeits-, ... ... ICt.: habitus, tunica, stola, vestis, Eccl.: velamen, Brautschleier, Ambros.: mundus (Putz), Apul.: dies, Sen.: cena, Plaut. u. Liv ...
dispositē , Adv. (dispositus), wohl geordnet, dicere, Quint ... ... singulis exponere, Vitr. 7. praef. § 18: quomodo tam ordinate, tam disposite mundus effectus est, Lact. 3, 17. § 17. – Compar. bei ...
sēminātor , ōris, m. (semino), der Säer, ... ... , seminator et sator et parens, ut ita dicam, atque educator et altor est mundus, Cic. de nat. deor. 2, 86. – II) bildl., ...
temptātio , ōnis, f. (tempto), I) der Angriff ... ... , 38, 7 u.a. – III) die Versuchung, mundus per omnes horas temptationis plenus, Angustin. de civ. dei 1, 27. ...
squālēsco , ere (Inch. v. squaleo), I) starr ... ... , 41 b . – II) unsauber werden, ut vitiorum sordibus squalesceret mundus, Ps. Augustin. serm. app. 120, 1.
angulātus , a, um (angulus), mit Ecken versehen, eckig, scalprum, Corp. inscr. Lat. 4, 1712 (wo ... ... de nat. deor. 1, 66. Lact. de ira dei 10, 8: mundus, Tert. ad nat. 2, 4.
mundifico , āre (1. mundus u. facio), rein machen, reinigen, übtr., se caelesti conversatione, Cassiod. de anima 11.
mundiālis , e (2. mundus), weltlich, irdisch, Eccl.: historici, Profanschriftsteller, Sulp. Sev. chron. 2, 14, 6.
mundicors , cordis (1. mundus u. cor), reines Herzens, Itala Matth. 5, 8 b. Augustin. serm. 53, 6.
per-mundus , a, um, sehr reinlich, volucris, Varro r. r. 3, 7, 5.
praestitor , ōris, m. (praesto, āre), der Geber, mundus tributor est et praestitor omnium, quae mortalibus videntur bona, Ps. Apul. Ascl. 27.
mundicīnae , ārum, f. (mundus, a, um), ein Reinigungsmittel, dentium, Zahnpulver, *Apul. poët. apol. 6.
mundivagus , a, um (mundus u. vagor), in der Welt (überall) umherirrend, de Rossi Inscr. Christ. Vol. II. p. 111, 69, 11.
interminis , e (in u. terminus), unbegrenzt, unendlich, mundus, Iul. Val. 1, 30 (33).
prae-pondero , āvī, ātum, āre, I) intr. das ... ... libra) ut praeponderet, Auct. carm. de pond. 138: ne portionum aequitate turbatā mundus praeponderet, Sen. nat. qu. 3, 10, 3: quotiens in alterum ...
Buchempfehlung
Autobiografisches aus dem besonderen Verhältnis der Autorin zu Franz Grillparzer, der sie vor ihrem großen Erfolg immerwieder zum weiteren Schreiben ermutigt hatte.
40 Seiten, 3.80 Euro