alveus , ī, m. (Etymol. s. 1. alvus), ... ... solitus (eigentliche), Tac.: manu factus, künstliches Fl., Kanal (Ggstz. naturalis), Plin.: navigabilis, Mela: pleno alveo fluere, Quint.: Tusco denatat alveo, ...
fīlius , iī, m. (*felios, Säugling, zu felare, ... ... adulescentulus, Ter.: f. adultus, Iustin.: f. maior, minor, Liv.: f. naturalis, Liv. u. Suet.: f. familiaris, Plaut.: f. erilis, ...
memoria , ae, f. (memor), das Gedächtnis, ... ... im G. hatte, Gell. – Plur., sunt igitur duae memoriae: una naturalis, altera artificiosa, Cornif. rhet. 3, 28. – 2) meton., ...
1. cīvīlis , e (civis), Adi. m. Compar. ... ... Cic.: dies, der bürgerliche Tag (von Mitternacht bis Mitternacht, Ggstz. dies naturalis, vom Aufgang bis zum Untergang der Sonne), Varr.: so auch ...
exiguus , a, um (exigo), knapp, I) ... ... n., etwas Weniges, eine Wenigkeit, aquae, Ov.: tritici, Curt.: naturalis vigoris, Liv.: vivitur exiguo (mit wenigem) melius, Claud.: exiguo faciles ...
bonitās , ātis, f. (bonus), die gute Beschaffenheit ... ... im Benehmen gegen andere (Ggstz. fraus, malitia), Cic. u.a.: naturalis, Nep.: fides alcis bonitasque, Cic.: bonitas et beneficentia, Cic.: facit parentes ...
remissio , ōnis, f. (remitto), I) das Zurückschicken ... ... dissolutio, in Schwäche ausartende Gelassenheit, Cic. ep. 5, 2, 9: naturalis animi remissio et laxitas, Sen. ep. 66, 14. – c) ...
figūrātio , ōnis, f. (figuro), die Bildung, Gestaltung ... ... Apollinis fig. (durch Verwandlung), Apul. de dogm. Plat. 1, 1: naturalis fig., die von der Natur vollzogene Gestaltung (Zusammensetzung), Vitr. 8. ...
irrītātio , ōnis, f. (irrito), die Erregung, Reizung ... ... , 16, 6. – II) die gemütliche, a) im allg.: naturalis, Sen. ep. 9, 17. Vulg. psalm. 94, 9 u. ...
appetītio , ōnis, f. (appeto), I) das Greifen ... ... , in quo non et appetitio (Neigung) sit et declinatio (Abneigung) naturalis, Cic. – Plur. appetitiones, quas illi ὁρμὰς nominant, Cic. de ...
dēclīnātio , ōnis, f. (declino), I) intr. die ... ... Abneigung, der Widerwille (Ggstz. appetitio), appetitio et declinatio naturalis, ein natürliches Begehrungs- u. Abneigungsvermögen, Cic.: quae declinatio, si cum ...
congregātio , ōnis, f. (congrego), die Zusammenherdung, I) ... ... 65: eius (populi) prima causa coëundi est non tam imbecillitas, quam naturalis quaedam hominum quasi congregatio (Trieb zum g. Z., Geselligkeitstrieb), Cic. ...
sīgnificātio , ōnis, f. (significo), I) das Zuerkennengeben ... ... Bedeutung eines Wortes, Ausdrucks, der Wortsinn, Sinn, naturalis et principalis s., Quint.: mala, Gramm.: scripti, Cic.: verbi, Quint.: ...
artificiōsus , a, um, Adi. m. ... ... ., den Gesetzen der Kunst angemessen, kunstgemäß, künstlich (Ggstz. naturalis, »naturgemäß«), sunt duae memoriae: una naturalis, altera artificiosa, Cornif. rhet.: ea genera divinandi non naturalia, sed artificiosa ...
impositīcius , a, um (impono), angelegt, beigefügt, I ... ... , 61. – causa, aufgelegte Urs., d.i. eine Dienstbarkeit (Ggstz. naturalis od. publica), Ulp. dig. 39, 1, 5 u.a. ...
in-expūgnābilis , e, unbezwinglich, uneinnehmbar, unüberwindlich, I) ... ... Cels.: finitio verborum, Quint.: m. Dat., inexp. amori pectus, Ov.: naturalis affectio inexp. rationi, Sen. – v. Pers., volumus eum, qui ...