... bl. Coniunctiv, ames dici, neve sinas, Hor. – zwei- od. mehrmals, weder... noch, ut id neve in hoc neve in alio requiras, Cic.: neve... neve... neu... neve, Verg. – ne... neu (und damit nicht), ...
c eu , Adv. (zsgzg. aus *ce-ve, wie neu aus neve), eine Gleichstellungs- u. Vergleichspartikel, gleichwie, ganz wie, I) im allg., b. Enn., Catull., Verg., Suet. u.a. – ...
acervo , āvī, ātum, āre (acervus), in Haufen ... ... super alias acervatarum legum cumulus, Liv.: u. (im Bilde) ne frustra neve temere verborum strues acerventur, Fronto de eloqu. 1. p. 139 N. ...
inaequāliter , Adv. (inaequalis), ungleich, in ungleicher Weise, ... ... immota), Sen.: is (campus) inaequ. sinuatur, Tac.: inaequ. findi, Colum.: neve non solum inaequ. alios nimium deprimatis ex sociis vestris, alios praeter modum extollatis ...
1. ve , enklitische Partikel (vgl. altind. vā, griech. ηὲ aus ηϝέ), oder, wenn die Wahl zwischen mehreren Dingen freigelassen wird, ... ... 5, 110: ve... aut, Prop. 2, 1, 23; vgl. neve.
ruo , ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere ... ... quam caederetur, ruebat, Liv. – ruit alta a culmine Troia, Verg. – neve ruant caeli tonitralia templa superne, Lucr.: so ruit arduus aether (d ...
1. opus , eris, n. ( altindisch äpaḥ, das ... ... nominis quam operis, beruht mehr auf dem N. als auf Taten, Curt.: neve operis famam posset delere vetustas, Ov. – Plur., opera magna, Curt ...
1. creo , āvī, ātum, āre (vgl. cresco, ... ... – m. in u. Akk. (in welche Stelle?), neve quis flamen aut augur in locum Germanici nisi gentis Iuliae crearetur, Tac. ann ...
co-eo , coiī ( selten coīvī), coitum, coīre (com ... ... ep.: u. im Bilde, vulnera ad sanum nunc coiēre mea, Prop.: neve retractando nondum coëuntia rumpam vulnera, Ov.: male sarta gratia nequiquam coit et rescinditur ...
... in der Regel in neque oder neve über, z.B. es hat noch nie einen Dichter oder Redner ... ... neque poëta neque orator fuit, qui etc. – oder nicht , neve. neu (nach ut od. ne mit einem Verbum); ...
agmen , minis, n. (v. ago; vgl. altind ... ... Heereszug, Marschzug, die Marschkolonne, ne miles gregarius in castris neve in agmine servum aut iumentum haberet, Sall.: citato agmine iter, Liv.: effuso ...
ob-sto , stitī, stātūrus, āre, an od. ... ... .: bono publico, Liv.: bonis communibus, Verg.: eos homines metuo ne obsint mihi neve obstent, Plaut.: poet., di deaeque, quibus obstitit Ilium, im Wege ...
aliēno , āvī, ātum, āre (alienus), gegen sich od. ... ... ita nos alienavit, Ter.: ne quis quem civitatis mutandae causā suum faceret neve alienaret, Liv.: an pro non natis sint habendi, qui a familia sunt ...
ab-undo , āvī, ātum, āre, ab- u. überfluten ... ... oder Überfluß hat, Cic. de div. 1, 61: ne desis operae, neve immoderatus abundes (sc. operā), im Übermaß zu weit gehst, Hor. ...
ob-lino , lēvī, litum, ere, I) beschmieren ... ... Tac.: oblitā facie (mit einem mit Teig überzogenen Gesichte), vehi, ne sol neve frigus teneram cutem laedat, Sen. – 2) insbes.: a) ...
struēs , is, f. (struo), I) der Haufe ... ... Ov.: mensā positā librorum exstruere struem, Hieron. – im Bilde, ne frustra neve temere verborum strues acerventur, Fronto de eloqu. 1. p. 139, 10 ...
spatium , iī, n. (zu Wz. *spe(i) ... ... utrisque abesse, Caes.: ab tanto spatio, in so großer Entfernung, Caes.: neve spatium viae te terreat, accipe currus, die Weite, Ov. – b ...
moderor , ātus sum, ārī (modus), ein Maßsetzen, -bestimmen ... ... moderans (so sich im Tone mäßigend, in so abgemessenem Tone), ne lenire neve asperare crimina videretur, Tac. – b) insbes., ermäßigen, beschränken ...
a-scīsco (ad-scīsco), ascīvī, ascītum, ere (2. ascio ... ... quas (leges) Latini voluerunt, asciverunt, Cic.: tu vero ista ne asciveris neve fueris commenticiis rebus assensus, Cic.: ne labar ad opinionem et aliquid asciscam et ...
con-curro , currī ( selten cucurrī), cursum, ere, ... ... ( nämlich cum nobis wie cunno bis klingen würde), Cic.: ut neve aspere (verba) concurrerent neve vastius diducantur, Cic. – actor in scaena cum stetit, concurrit dextera laevae, ...
Buchempfehlung
Hume hielt diesen Text für die einzig adäquate Darstellung seiner theoretischen Philosophie.
122 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro