sordēs , is, f. u. gew. Plur. sordēs , ium, f. (vgl. gotisch swarts, ahd. swars, schwarz), der ... ... in lacrimis et sordibus, Cic. – 2) meton., v. Pers.: o tenebrae, lutum, sordes! ...
1. rōbīgo (rūbīgo), inis, f. (ruber), roter (fehlerhafter) Ansatz, Rost, ... ... de habit. virg. 11. Gloss. IV, 564, 3 u. ö.; aber Prob. app. (IV) 199, 5 verworfen.
... n. u. schēma , ae, f. (σχημα), I) wie das rein lat. ... ... . 1: sphaeroides schema, Vitr. 8, 6, 3; u. so ö. – 3) (schema, atis, n.) die rhetorische Figur, ...
crypta , ae, f. (κρύπτη), a) eine lange, enge ... ... xystus), Corp. inscr. Lat. 1, 1147; 2, 3428 u. ö.: an Theatern, Suet. Cal. 58, 1. Corp. inscr. Lat ...
clādēs (clādis), is, f. (stammverwandt mit dem griech. κλαδαρός, zerbrechlich), I) ... ... ; doch auch cladum, zB. Sil. 1, 41 u. ö. Amm. 29, 1, 14 u. 31, 2, 1 ...
rēgīna , ae, f. (rēx), die Königin, als Herrscherin u. als ... ... a) v. Göttinnen: r. Iuno, Cic. u.a.: o Venus, r. Cnidi Paphique, Hor.: siderum r. bicornis, Luna, Hor ...
Sparta , ae, f. u. Spartē , ēs, f. (Σπάρτη), die bekannte Hauptstadt Lakoniens, ... ... , Prop. 3, 14, 1. Ov. met. 6, 144 u.ö.: Plur. Spartae meton. ...
... , spicis, m., zuw. auch f. (st. avispex), ein Weissager aus dem Fluge, ... ... B) v. Lebl.: a) günstig einleitend, glücklich anfangend, o kalendae Martiae sicuti olim annorum volventium, ita nunc aeternorum auspices imperatorum! Auct ...
... satira (altlat. satura), ae, f. (satur), die Satire, ein (aus den Stegreifreden ... ... die Satiren des Persius u. Juvenal (s. Diom. a. a. O.). – personif., Satura iocabunda, Mart. Cap. 6. § 576. ...
... caulae od. caullae , ārum, f. (zsgzg. aus cavillae v. cavus, s. Varr ... ... 6. Vulg. gen. 29, 17; num. 32, 16 u. ö.: ne frementibus ad caulas rapacibus lupis facilis in ovilia sit ...
... u. - os , ī, f. (Κνίδος), Seestadt an dem ... ... 2. Cic. de imp. Pomp. 33: als Sitz der Venus, o Venus, regina Gnidi Paphique, Hor. carm. 1, 30, 1: ...
... 2. Rōbīgo (Rūbīgo), inis, f. u. Rōbīgus (Rūbīgus), ī, m. (1. robigo ... ... Δημήτηρ der Gorgonier u. der Ερυσίβιος Ἀπόλλων der Ryodier, Form -o, Ov. fast. 4, 907. Tert. de spect. 5 extr. ...
lancea , ae, f., die urspr. hispanische Lanze, ein in der Mitte mit einem Riemen versehener Speer, lanceā figere, Iustin., configere, ... ... / Nbf. ›lancia, λόγχη‹, Gloss. II, 121, 3 u. ö.
Tolōsa , ae, f., eine reiche Handelsstadt im Lande der Tektosagen (im narbon. Gallien), am ... ... A) Tolōsānus , a, um, tolosanisch, aurum, vom Konsul O. Servilius Cäpio aus Tolosa geraubt, Cic. – Plur. subst., ...
Brixia , ae, f., Stadt in Gallia Cisalp., meist im Besitz der Cenomanen, j. ... ... Brixia, die Brixianer, Corp. inscr. Lat. 5, 4319 u.ö. – B) Brixiēnsis , e, brixiensisch, Augustin. ep ...
ductio , ōnis, f. (duco), I) das ... ... 2, 12. no. 1 u.ö. – c) als t.t. der Wasserbaukunst, die ... ... 2: Plur., aquarum ductiones, Vitr. 1, 1, 7 u.ö.
strēna , ae, f., I) das Wahrzeichen, Omen, Plaut. Stich. 460 ... ... Neujahrsgeschenk usw., franz. étrenne, Suet. Aug. 51, 1 u.ö. Symm. epist. 10, 28 (35). Auson. epist. 18, ...
hydria , ae, f. (ὑδρία), der Wasserkrug, aquae, ... ... 4, 32 u. 97. Vulg. gen. 24, 14 u. ö.: zum Losen, Cic. Verr. 2, 27: als Aschenkrug, ...
... Akk. in, Abl. i, f. (δίεσις), als t. t. ... ... (auch im Plur.). Boëth. inst. mus. 1, 21 u. ö. Vgl. (für no. a u. b) Macr. somn ...
1. cūpula (cuppula), ae, f. (Demin. v. 1. cupa), I) die kleine Kufe, ... ... 46, 164), Corp. inscr. Lat. 6, 2734; 8, 2110 u. ö. Not. Tir. 96, 23.
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro