dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... 2; vgl. Cic. agr. 2, 92: im Passiv, deductis olim (für die vor Zeiten angesiedelten) et nobiscum per conubium sociatis haec patria ...
re-fero , rettulī, relātum, ferre, I) zurücktragen, zurückbringen ... ... Cic.: ref. antiquum morem, ut etc., Suet. (u. so relatus olim inconditae vitae mos, ut etc., Sall. fr.): hunc morem cursus, Verg.: ...
1. dē-voro , āvī, ātum, āre, hinunter - ... ... devorasset, Sen.: me Zanclaea Charybdis devoret, Ov.: aquae devorant terras, Plin.: Myus olim ab aqua est devorata, Vitr.: quot oppida in Syria, quot in Macedonia ...
habito , āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), ... ... Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: ...
currus , ūs, m. (curro), das Rennzeug (Fahrzeug), ... ... (v. Triumphator), Suet. (vgl. Romam eo curru, quo Augustus olim triumphaverat, introire, Suet.): in currum inscendere, Plaut.: invehi curru Capitolium, Cic ...
nōmino , āvi, ātum, āre (nomen) = ὀνομάζω, nennen ... ... praedicari de se et nominari volunt omnes, Cic.: sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur, Quint.: illa Attalica totā Siciliā nominata (berühmt), Cic. – ...
vescor , vescī ( zu βόσκομαι), I) etw. als Speise ... ... carne? Tert. de ieiun. 5: Passiv, pulpa dicta, quod cum pulte olim mixta vescebatur, Isid. orig. 20, 2, 27.
auspex , spicis, m., zuw. auch f. (st. ... ... Lebl.: a) günstig einleitend, glücklich anfangend, o kalendae Martiae sicuti olim annorum volventium, ita nunc aeternorum auspices imperatorum! Auct. inc. pan. Constant. ...
... Passiv, si quis alio vocitatur nomine tum cum lis contestatur, atque olim. vocitabatur, P. Aufid. fr.: sunt qui Tiberim priscum nomen Latinum Albulam vocitatum litteris tradiderunt, Varro LL.: propter hos fluit amnis, quam olim Albulam dicunt vocitatam, Varro fr.: Lipara antea Milogonis vel Meligunis vocitata, ...
ē-mūnio , mūnīvī od. mūniī, mūnītum, īre, I) ... ... colles, Sen. de clem. 1, 19, 6. – b) übtr.: olim iam adversus hunc metum emunivit animum, Sen. contr. 7 (2), 17, ...
com-pleo , plēvī, plētum, ēre (vgl. plenus, πίμπλημι ... ... allen Dingen, Caes.: omnia fugā et terrore complet, Liv.: alveus Tiberis completus olim ruderibus, Suet.: multo cibo et potione completi, Cic.: completae onerariae naves taedā ...
a-scrībo (ad-scrībo), scrīpsī, scrīptum, ere = επιγράφω, ... ... ascribi, Tac. hist. 2, 94: als überzählig, ascriptivi dicti, quod olim ascribebantur inermes, armatis militibus qui succederent, si quis eorum deperisset, Varr. LL ...
1. ap-pello (ad-pello), āvī, ātum, āre ( ... ... weswegen? durch propter od. ob m. Akk., Peripatetici philosophi olim propter eximiam rerum maximarum scientiam a Graecis politici philosophi appellati, Cic.: (Scipio) ...
cadāver , eris, n. (cado, s. Hier. in ... ... 8, 25: foeda etiam cadavera, Ps. Quint. decl. 12, 13 extr.: olim iam tuum est hoc cadaver, Sen. fragm. Oedip. 36. – u ...
dē-bello , āvī, ātum, āre, I) intr. den ... ... Suet.: hostem clamore, Tac.: post debellata arma civilia, Sen. – übtr., olim fugissemus ex Asia, si nos fabulae debellare potuissent, Curt.: cetera eius (fortunae ...
calceus (calcius), ī, m. (calx, Ferse), der ... ... Plaut.: calceos et vestimenta mutare, Cic.: calceo inserere pedem, Amm.: ut calceus olim si pede maior erit, subvertet, si minor, uret, Hor.: in humu ...
quondam , Adv. (eig. *quomdam), I) zu ... ... vergangenen Zeit, einstmals, ehemals, Cic. u. Caes.: mit olim verb., Ter. eun. 246. – attrib. einstmalig, ehemalig ...
convena , ae, c. (convenio), zusammenkommend, -treffend, sich ... ... im Plur. subst. = zusammengelaufenes Volk, zusammengelaufene Fremdlinge, Romani convenae olim sine patria parentibus, Sall. fr.: maiores nostri, convenae pastoresque, Liv.: illa ...
at-tribuo (ad-tribuo), buī, būtum, ere, zuerteilen, ... ... ipsis attribueret sedem, Curt.: coloniae a rege attributae, Curt.: terra culturae causā attributa olim particulatim hominibus, ut Etruria Tuscis, Samnium Sabellis, Varr. sat. Men. 17 ...
dē-fungor , fūnctus sum, fungī, mit etw. (einer Verrichtung ... ... defunctae (nachdem sie es [= die Gefahren] überstanden) finem portusque tenebunt Ausonios olim, Verg. – unpers., utinam hic sit modo defunctum! Ter. ...
Buchempfehlung
Der lyrische Zyklus um den Sohn des Schlafes und seine Verwandlungskünste, die dem Menschen die Träume geben, ist eine Allegorie auf das Schaffen des Dichters.
178 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro