orbita , ae, f. (orbis), I) das ... ... der Kreislauf, die Bahn, lunaris illa orbita, die Mondbahn, Sen. nat. qu. 7, 10, 2: u. so orbita lunae, Auct. Aetnae 230.
lūnāris , e (luna), I) zum Monde gehörig, Mond-, sidus, Sen.: lumen, Macr.: cursus, des Mondes Lauf, Cic.: orbita, Mondbahn, Sen.: mensis, Vitr.: equi, Ov. – II) ...
Geleise , orbĭta. – Uneig., wieder ins G. kommen, in viam redire; in suam rationem reverti.
Radspur , orbĭta impressa; im Zshg. auch bl. orbĭta.
ex-orbito , āvī, ātum, āre (ex u. orbita), I) intr. aus dem Gleise-, seitwärts springen, v. Zugtieren, Augustin. de civ. dei 22, 8, 16. p. 576, 10 D. 2 – dah. ...
Mondbahn , orbĭta lunae oder lunaris.
Wagensitz , sedīle od. sella vehiculi (od. currus). – Wagenspur , orbĭta. – Wagenstände , die, in der Rennbahn, carceres.
orbitōsus , a, um (orbita), voller Wagengeleise, Verg. catal. 8, 17.
Sonnenbahn , solis orbĭta.
revolūbilis , e (revolvo), zurückwälz-, -rollbar, pondus (Steinlast), Ov. Ib. 189: orbita, Auson. egi. de nom. sept. dier. 12. p. 9 Schenkl: unda, zurückströmende, Sil. 15, 237. – Fatorum nulli revolubile ...
Wagenführer , s. Wagenlenker. – Wagengeleise , orbĭta. – Wagengestell , rotae et axes (die Räder und die Achsen). – Wagenkampf , certamen equestre. – Wagenkämpfer , essedarius. – Wagenkasten , capsus raedae.
Fahrgeleise , orbĭta.
meo , āvi, ātum, āre, sich in einer bestimmten Bahn ... ... Cap. – v. Himmelskörpern, meantia sidera, Planeten, Ov.: lunaris illa orbita ceteraque supra lunam meantia (sidera), Sen.: siderum cursus in occasum meantium, Lact ...