as-sentio (ad-sentio), sensī, sēnsum, sentīre, u. ... ... . tr. 476: pol magis curabo, ut, ubi cognorint, omnes unā assentiant, Pompon. com. 467: assensere omnes, Verg. Aen. 2, 130. – pass ...
tumultus , ūs, m. (v. tumeo), jeder ... ... 485. Acc. Aen. 1. Turpil. com. 154. Afran. com. 394. Pompon. com. 121: Abl. tumulto, Corp. inscr. Lat. 9, 2438, ...
Calendae od. Kalendae , ārum, f., meist abgekürzt ... ... 1. Suet. Vesp. 19, 1 u. (als Titel einer Komödie) Pompon. com. p. 234 R 2 : bl. Calendae, Plaut. mil ...
con-tueor , tuitus sum, ērī, I) erblicken, ansichtig-, ... ... Nbf. contuor , tuī (doch nur die Formen contuor, contuimur, contui),Pompon. com. 69. Plaut. asin. 403 u.a. (s. Brix ...
per-venio , vēnī, ventum, īre, hinkommen, -gelangen, ... ... pervenat, Plaut. rud. 626: pervenant, Plaut. trin. 93.: Fut. pervenibunt, Pompon. com. 159: parag. Infin. pervenirier, Ter. Phorm. 640.
ausculto , āvī, ātum, āre (auris), I) bei etw. ... ... leisten, gehorchen (s. Brix Plaut. trin. 662), auscultare disce, Pompon. com. fr.: magis audiendum quam auscultandum censeo, Pacuv. fr.: auditis, ...
terminus , ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα ... ... amnis facit terminum, Solin. – scherzh. übtr. v. männl. Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, ...
1. compingo , pēgī, pāctum, ere (com u. pango ... ... II) wohin drängen, stoßen, stecken, verstecken, quo compingam terminum? Pompon. com. 126: parentes suos in angustum locum, Plaut.: alqm in carcerem, ...
quaerito , āvī, ātum, āre (Intens. v. quaero), ... ... verschaffen suchen, sich nach etw. umsehen, hospitium, Plaut.: cenam, Pompon. com.: malam rem quaeritas? willst du geprügelt sein? Plaut.: aliunde ...
Sēplasia , ae, f., ein Straße in Kapua, in der ... ... verfälschte Salben, Plin. 34, 108. – Pluralform Sēplasiae, ārum, f., Pompon. com. 160. Varro sat. Men. 38: u. heteroklit. Sēplasia ...
piscātus , ūs u. (altlat.) ī, m. (piscor), ... ... 102. – II) meton., die Fische, omne piscati genus, Pompon. com. 119: inopia tum erat piscati, Turpil. com. 22: in ...
Ligārius , a, um, Name einer röm. gens, aus ... ... . Tubero des Hochverrats angeklagt und in einer noch erhaltenen Rede von Cicero verteidigt, Pompon. de orig. iur. § 46. Auct. b. Afr. 64, 1 ...
cētārius , a, um (cetus), zu den See-, ... ... -ium, Hor. sat. 2, 5, 44: Abl. Plur. cetariis, Pompon. Sec. bei Charis. 125, 23.
ad-mētior , mēnsus sum, īrī, zumessen, vinum, ... ... § 5: admetiri, Ps. Aethic. cosmogr. praef. p. 26 (am Pompon. Mela ed. Gronov., Lugd. Bat. 1696): admensus, Mart. Cap. ...
1. Proculus , ī, m., röm. Männername, unter dem ... ... . Proculus, ein berühmter Jurist zur Zeit des Kaligula, Klaudius u. Nero, Pompon. dig. 1, 2, 2. § 53. – III) Eutychius Proculus, ...
sārculum , ī, n. (sarrio od. sario), eine ... ... et surculo, Apul. – scherzh., sarculum hinc illo profectus illim rediisti rutrum, Pompon. com. 90. – Nbf. sārculus , ī, m., Pallad. ...
hariolor (ariolor), ātus sum, ārī (hariolus), I) wahrsagen ... ... . regg. 15, 23 u. 4. regg. 21, 6: gratiis, Pompon. com. 110: quaestus causā, Cic. de div. 1, 132: ...
con-decet , es geziemt sich, capies quod te condecet ... ... Plaut. aul. 590; Poen. 305; truc. 227. Turpil. com. 127. Pompon. com. 72. – m. folg. Acc. u. ...
ap-pendeo (ad-pendeo), ēre, I) v. intr., ... ... Isid. 16, 25, 17) u. p. 140, 17. – / Pompon. dig. 38, 17, 10. § 1 ist viell. nach Mommsen ...
dē-mōnstro , āvī, ātum, āre, nachweisen, auf ... ... 2, 26, 8: verbum erit interdum etiam praeteritum nec solum futurum tempus demonstrat, Pompon. dig. 50, 16, 123 in. – / Parag. Infin. ...
Buchempfehlung
Diese Ausgabe gibt das lyrische Werk der Autorin wieder, die 1868 auf Vermittlung ihres guten Freundes Ferdinand v. Saar ihren ersten Gedichtband »Lieder einer Verlorenen« bei Hoffmann & Campe unterbringen konnte. Über den letzten der vier Bände, »Aus der Tiefe« schrieb Theodor Storm: »Es ist ein sehr ernstes, auch oft bittres Buch; aber es ist kein faselicher Weltschmerz, man fühlt, es steht ein Lebendiges dahinter.«
142 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro