prae-scindo , nicht mehr Vulg. 1. regg. 24, 12; 2. regg. 10, 4. Vulg. 2. Mach. 7, 4, da dort mit cod. Amiat. u. anderen Handschriften praeciderem, praecidit, praecidi herzustellen ist, wie bereits ...
praerūpium , iī, n. (prae u. rupes), die Vorderwand des Felsens, die Felsenwand, Tert. adv. Marc. 4, 38: dass. Nbf. praeripia, iōrum, n., die Felsenwände, fluminis, Apul. ...
prae-fringo , frēgī, frāctum, ere (prae u. frango), vorn-, oben abbrechen, -zerbrechen, pugno brachium (den Schenkel), Plaut.: arbores, Sen.: hastas, Liv.: cornu galeae, Liv.: praefracto rostro (navis), Caes.: praefracta ligna, ...
praefīdēns , entis (prae u. fido), zu sehr vertrauend, sibi, allzu selbstvertrauend, allzu vermessen, Cic. de off. 1, 90. Tragic. poët. vet. b. Cic. de or. 3, 166. Augustin. in psalm. 103 ...
prae-ōrdino , āvī, ātum, āre, im voraus ordnen od. bestimmen, deus praeordinavit te, ut etc., Vulg. act. apost. 22, 14: praeordinatae causae, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 4, 44.
praesīdero , āre (prae u. sidus), von der Witterung, die ihren Gestirnen einige Tage vorauseilt, wie προχειμάζειν, Paul. ex Fest. 223, 10.
prae-pendeo , pendī, ēre, vorhangen, vorn herabhangen, v. Tüchern u. dgl., Caes. b. c. 2, 9. § 3 u. 4. Apul. apol. 19: v. Blumengewinden (serta), Prop. 2, 33, 37 ...
prae-titulo , āvī, ātum, āre, einem Buche einen Titel vorsetzen, ein Buch betiteln, Aldh. de re gramm. in Class. auct. tom. 5, 520 sq. Gennad. de vir. illustr. 98.
prae-tracto , āre, vorher in Erwägung ziehen, etw. vorberaten, ita tamen ut ea quoque, quorum penes plebem arbitrium est, apud principes praetractentur, Tac. Germ. 11.
prae-dīvīno , āvī, āre, die zufällige Vorempfindung einer künftigen Sache haben, etwas vorauswissen, ahnen, Plaut., Varro LL., Plin. u. a
praemīstus (praemīxtus), a, um (prae u. misceo), vorher vermischt, Apic. 4, 181 (Schuch promixta). Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 63.
prae-queror , questus sum, querī, vorher klagen, multa praequestus, nach vielen vorausgeschickten Klagen, Ov. met. 4, 251.
praetrītus , a, um (prae u. tero), ganz abgetreten, praetrita et abolita quondam calcare vestigia, Hieron. epist. 60, 6 extr. Vgl. praetero.
1. praefectus , a, um, Adi. (prae u. factus), vorher bewirkt, vorher bereitet, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 17, 174; de morb. chron. 5, 4, 71 u.a.
prae-mollis , e, sehr weich, ova, Plin. 9, 165: übtr., quod etiam in carminibus est praemolle, sehr weich (zu hören), Quint. 9, 4, 65 H.
prae-cōgito , āvī, ātum, āre, vorherbedenken, -überlegen, multo ante facinus, Liv.: plura, Quint.: malum, Sen.
prae-dīvido , ere, im voraus einteilen, causam ex utilitate nostra, Iul. Vict. art. rhet. 15. p. 243, 44 Baiter.
prae-flōreo , flōruī, ēre, vorher-, zeitig blühen, Plin. 16, 119: übtr., Hieron. in psalm. 29.
praecadēns , entis (prae u. cado) = procĭdens, vortretend, podex, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 61.
1. praecultus , a, um (prae u. colo), sehr geschmückt, Quint. 11, 1, 31. Stat. Theb. 2, 298. Augustin. epist. 138, 1.
Buchempfehlung
Diese Ausgabe fasst die vier lyrischen Sammelausgaben zu Lebzeiten, »Gedichte« (1841), »Neue Gedichte« (1850), »Lyrisches und Episches« (1855) und »Neueste Gedichte« (1870) zusammen. »Letzte Gedichte« (1895) aus dem Nachlaß vervollständigen diese Sammlung.
278 Seiten, 13.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro